4df19: Bo Ningen is interessant, vlammend en boeiend
Japanners slaan een brug tussen experimentele psychedelia en klassiek hard knallen
Om kwart over elf is het tijd voor Bo Ningen om de zondagavond van het Valkhof Festival af te sluiten. De band speelt Japanse postpunk die invloeden bevat van Krautrock en flink wat psychedelica. Eigenlijk is de performance net zo kleurrijk en veelzijdig als je zou verwachten bij het horen van die termen bij elkaar.
Het is een bijzonder tafereel; de intense lichtshow, de Japanners met zeer lange haren en de uiterst gedreven opzwepende frontman. De show barst van het psychotische gitaarspel waarbij de twee gitaristen vaak tegen elkaar op soleren wat een zeer sterke dynamiek aanbrengt. De show blijft gevarieerd, dat bijvoorbeeld komt doordat één van de gitaristen ook synthesizer speelt zo nu en dan. Daarnaast zijn de nummers zelf ook erg verschillend.
Eyecatcher is toch wel de frontman die op zijn bas speelt alsof hij onder stroom staat. Met rare armbewegingen lijkt hij het publiek te willen betoveren. Al met al is het een optreden een sterke balans tussen rock die al zo vaak zo goed gedaan is en een compleet eigen sound, een raar Japans sausje.
HET MOMENT
Het sterkste is moment van de set begint bij het laatste nummer dat wordt afgetrapt met harde screams (dat mag vaker) en de intrigerende handbewegingen van de zanger/bassist. Het nummer duurt zeer lang en bijna de hele tijd is er een flinke moshpit gaande op de harde punkpassages die worden afgewisseld met Black Sabbath-esque riffs. Het nummer eindigt in een muur van lawaai waarbij zanger/bassist Taigen Kawabe zijn basgitaar boven zijn hoofd bespeelt en de gitarist met zijn gitaar om zich heen zwaait. Het vuur van de set van Bo Ningen overtreft het net afgelopen vuurwerk op de Waal.
3voor12 Gelderland doet dit jaar weer uitgebreid verslag van de Vierdaagsefeesten. Volg het dossier voor de laatste tips, recensies, foto's en andere relevante artikelen.