#4df12: De openbaring van Blaudzun

In de Stevenskerk aangekondigd worden als een band met een geluid dat net zo gotisch is als het gebouw zelf, schiep hoge verwachtingen. Maar de snik van Blaudzun en de galm van de kerk bleek een bijna heilige combinatie

Concert
Blaudzun, Grote of St.-Stevenskerk, woensdag 18 juli 2012

Muziek
Blaudzun is singer-songwriter van stemmige popliedjes, waar een echo van folk in doorklinkt. Muziek die zowel broos als bombastisch is. Typerend is de door emotie overlopende stem, ondersteund door een breed scala aan instrumenten. Van aanzwellende strijkers tot tokkelende ukelele.

Plus
Een kerk lijkt de ideale setting voor Blaudzun want in zijn teksten is religie een regelmatig terugkerend thema. Johannes Sigmond, zoals Blaudzun in het dagelijkse leven heet, introduceert al snel bandlid en broer Jakobus: veel spiritueler kun je het niet krijgen. Een afwisselende setlist komt voorbij, zoals juweeltjes Quiet German Girls en We Both Know. Blaudzun weet het bombastische geluid en de vocalen vol melancholie goed te doseren in de galmende kerk. Juist een klein gezongen liedje als Streetcorner Shouter komt het meest krachtig uit. Het publiek, waaronder ook Blaudzuns oma, luistert met gestokte adem. 

Min
De snik van Johannes, het fraai georchestreerde bandgeluid en de galm van de Stevenskerk zorgen voor een indringend samenspel. Op sommige momenten is het geheel mogelijk zelfs iets té overweldigend. Klachten over hinderlijk kippenvel zijn gesignaleerd.

Conclusie
'Gotisch' is toch meer iets voor gebouwen. Maar in grootsheid weet het optreden van vanavond de Grote Kerk wel te evenaren. Juist door liedjes 'klein' te maken! Amen.

Cijfer
9

Tekst: Sophie Luderer / foto's: Hans Kreutzer