#4df18: Energieke show van The Mystery Lights

De programmering op het Valkhof is ook op de laatste dag weer divers, waarbij de garagerockband The Mystery Lights uit New York een hele mooie plek op de bill heeft; kwart over 10 op het hoofdpodium.

Al vanaf het eerste moment stuitert zanger Mike Brandon over het podium. Veel sprongetjes in de lucht of vanaf de verhoging van de drummer. Hij speelt gitaar op een tempo, waarbij het lijkt of hij net wat sneller gaat dan de rest van de band. Nadeel hiervan is dat het op een gegeven moment niet meer interessant is om naar te kijken. Tussen de nummers bedankt hij het publiek, maar echt veel is er niet van zijn teksten te maken. De rest van de band is vrij statisch, waarbij je je daadwerkelijk afvraagt of de toetsenist wel weet wie of waar hij is.

Is het niet goed dan? Zeker wel. Muzikaal tappen de Amerikanen uit het garagevat en mixen ze dit flink wat psychedelica, blues en soul door hun geluid. Ijzersterke nummers (‘Follow Me Home’, ‘Too Many Girls’ etc.), voor het overgrote deel van het debuutalbum. Bijna een kwartier voor het einde stappen de vijf leden van The Mystery Lights alweer van het podium, zo snel zijn ze door hun set heen. Gelukkig worden ze teruggehaald en krijgen we een spiksplinternieuw nummer te horen. De band speelt op moordend tempo het hele uur vol. Nog harder stuiterend dan in het begin (Red Bull? Monster?) gaat Mike Brandon het podium af.

HET MOMENT:
Pas tijdens de toegift blijkt pas echt met wie Mike Brandon te vergelijken is. Niet Robert Plant of Pete Townshend, maar Angus Young. Dezelfde maniakale manier van dansen, ook qua uiterlijk, alleen is hij een stuk langer. Als de andere gitarist verstrikt raakt in zijn snoer, moet de rest doorjammen. Dit gaat op iets lager tempo en zonder zang. Hier bewijst de band dat dosering nog meer effect kan sorteren.

3voor12 Gelderland doet dit jaar weer uitgebreid verslag van de Vierdaagsefeesten. Volg het dossier voor de laatste tips, recensies, foto's en andere relevante artikelen.