4df19: Derya Yildirim & Grup Şimşek maakt Turkse psychedelische folkrock

Om exact kwart voor tien betreden zangeres Derya Yildirim en Grup Şimşek het Arc podium. Het tijdstip past perfect bij de muziek van dit collectief. De zon gaat onder, het is een prachtige avond, waarbij de melancholische Turkse folk en psychedelica volledig op zijn plek valt. De band, die leden uit Duitsland, Italië, Frankrijk en Engeland herbergt, is sinds het verschijnen van hun Nem Kaldi ep in 2017 uitgegroeid tot een nieuwe sensatie op het gebied van Anatolische popmuziek.

Stralend middelpunt is Yildirim, die compleet ontspannen op het podium staat. Ze speelt de bağlama (ook bekend als saz), een soort Turkse luit met drie snaren. Het instrument is eeuwenoud en kent zijn oorsprong in Centraal-Azië, al is het ook verwant aan de Griekse bouzouki en de Bulgaarse tambura.  Haar sterkste troef is echter haar zoete stem. Grup Şimşek heeft niet alleen eigen materiaal, maar speelt veel eigentijdse varianten van Turkse evergreens uit de jaren zestig en zeventig, zoals ‘Oy Oy Emine’, een traditioneel liefdeslied dat iedereen in Turkije mee kan zingen. Zo catchy als ‘Süpürgesi Yoncadan’ van Altin Gün wordt het nergens, de band is dan ook redelijk statisch. Enkel de Jonathan Bree lookalike achter de toetsen lijkt zich niet te kunnen inhouden. Door de drumster blijft er vaart in de set en op deze manier maakt Grup Şimşek de oorspronkelijke Oost-Turkse muziek moderner, dansbaarder en psychedelischer.

HET MOMENT
Hoewel de teksten voor de meesten niet zijn te verstaan, is het wel duidelijk welke emoties Derya en haar band willen overbrengen. Bij het hartverscheurende ‘Üç Kiz, Bir Ana’ (‘Drie Dochters, Een Moeder’) wordt de snik in haar stem vergezeld door een paar regendruppels. Alsof vanuit de hemel het verdriet wordt gevoeld. Prachtig.

3voor12 Gelderland doet dit jaar weer uitgebreid verslag van de Vierdaagsefeesten. Volg het dossier voor de laatste tips, recensies, foto's en andere relevante artikelen.