Een avondje interpollen in Merleyn

Woensdagavond 6 april in Nijmegen. Voor veel te weinig publiek treden postrockers Sennen en Green Concorde op in Merleyn. De thuisblijvers krijgen echter ongelijk. Met name het Nijmeegs/Utrechtse Sennen weet te imponeren met een boeiende set.

Het Deense Green Concorde bracht in 2004, samen met het Utrechtse We vs. Death, de split-cd '9-Song Split' op de markt. De muziek van de Scandinaviërs valt te omschrijven als puntige en tegendraadse gitaarrock. Sennen daarentegen heeft zich duidelijk laten inspireren door atmosferische bands als Mogwai en Godspeed You! Black Emperor.

Deze avond wordt er afgetrapt door Sennen. De Nijmeegs/Utrechtse band laat horen dat zijn instrumentale en psychedelische noise ook live goed tot zijn recht kan komen. Wat heet! De drie lang uitgesponnen nummers van de cd Periphery weten van begin tot eind te boeien. Vooral het bombastische 'How peaceful life would be without love and joy' is een topper. Na ruim een half uur te hebben gespeeld lijkt de koek op, maar het schaarse publiek vraagt om een toegift. Een nieuw nummer - live nog niet eerder gespeeld - is hun beloning. Juist over de uitvoering van dit laatste nummer is de band na afloop zeer te spreken.

Naast de al aangehaalde muzikale inspiratiebronnen valt vooral de invloed van een band als Interpol op. Trompettist en gitarist Noël kan zich wel in deze vergelijking vinden. "Toevallig hebben we het werkwoord 'interpollen' uitgevonden, bij het spelen van een bepaald fragment van een song van ons. De vergelijking met Interpol beschouw ik dan ook als een compliment." De leden van Sennen kiezen na hun verrichtingen voor een plek achter in de zaal, om te kijken naar het bevriende Green Concorde. De ambitieuze band geeft aan net als de Denen graag in het buitenland te willen optreden. Bij voorkeur in Engeland of Duitsland, want in Nederland is er toch een te klein publiek voor dergelijke muziek. De Engelstalige site van de band is wat dat betreft al een stapje in de goede richting.

Bij Green Concorde staan de liedjes centraal. Als geheel oogt de band iets scherper en compacter dan het voorprogramma. Er staat een solide, ingespeelde band op het podium. Ook de hip uitziende Denen - moderne kapsels, korte jasjes - kennen hun klassiekers. Onmiskenbare Interpolinvloeden en een vleugje The Strokes. Een aantal nummers blijken zeer de moeite waard te zijn, maar na een tijdje verslapt de aandacht van het publiek. De verrassing blijft uit. Indirect is dat een compliment aan Sennen. Zij wisten gedurende de gehele set de aandacht van de aanwezigen immers wel vast te houden.