DTRH16: Glen Hansard is de beste straatmuzikant van Down The Rabbit Hole
Ex-frontman The Frames anderhalf uur dirigent van de Teddy Widder
Even gaan de gedachten terug naar John Coffey vorig jaar Pinkpop. Glen Hansard staat vooraan het podium, de handen uitdagend opgestoken naar het publiek: raak me dan! Meteen vliegen er drie biertjes door de lucht, hij vangt er geen één.
De Ierse Hansard vergaarde in de jaren negentig en nul roem als oprichter en frontman van The Frames, waarmee hij zes studioplaten maakte en bovenal een geweldige live-reputatie opbouwde. De echte doorbraak bij het grote publiek kwam daarna, als mannelijke hoofdrolspeler in de romantische muziekfilm Once. Met tegenspeelster Markéta Irglová volgden nog platen als The Swell Season, maar inmiddels lijkt Hansard zijn roeping toch gevonden te hebben als solo-artiest. Nouja, solo met een tienkoppige band achter zich. Hij krijgt hier maarliefst anderhalf uur speeltijd.
Straatmuzikant goes festivaltent, dat vat het optreden wel aardig samen. Elk nummer heeft diezelfde opbouw: klein beginnend op gitaar, en dan langzaam opbouwend naar een orkestversie met blazers, strijkers en drummers. Meezingmomenten worden afgewisseld met snippets van bekende nummers ('R.E.S.P.E.C.T.') of zelfs voltallige covers (Daniel Johnstons 'Devil Town', Van Morrisons 'Astral Weeks'). Dat werkte op straat vroeger in Dublin natuurlijk geweldig.
Ik dacht altijd dat hij een soort Springsteen was, met zo'n vaste fanschare die alle concerten afloopt. Werkt dat wel op een festival?
Nou, die fans zijn hier ook wel, maar die staan allemaal vooraan. Voor de mensen erachter doet Hansard er nog een schepje bovenop: nóg meer meezingmomenten, nóg meer grapjes, nóg meer gekke danspasjes wanneer de blazers even hun ding mogen doen. Man, hij lijkt Carlton wel uit The Fresh Prince of Bel Air! Verbeelden we het ons nou of heeft hij echt de hele Teddy Widder in zijn greep? Nee, schijn bedriegt: zodra het opklaart zoeken veel mensen alvast een mooi plekje op bij The National.
Speelde hij nog wat van The Frames?
Nee! Dat is uitzonderlijk hoor, meestal komt 'Fitzcarraldo' of 'Revelate' wel langs. Maar echt gek is het ontbreken van 'Falling Slowly', dé hit uit Once die ongetwijfeld de hele tent in katzwijm had laten vallen.
Is het wel leuk eigenlijk?
Voor die fans die alles woordelijk mee kunnen zingen wel. Voor de festivalgangers die even goed vermaakt willen worden ook wel. Maar anderhalf uur! Zo goed zijn die solo-nummers van Hansard niet hoor. Dat de tent uiteindelijk helemaal uit zijn dak gaat op een nummer van nota bene Daniel Johnston, in vrijwel alles het tegenovergestelde van Hansard, is op zijn zachtst gezegd frappant.