Volgende keer weer Islands in de zon

Ondanks de storm die over het land waaide, ging het in Merleyn niet echt los vrijdagavond. Terwijl er een prima optreden aan de gang was, verkoos het grootste gedeelte van muziekminnend Nijmegen blijkbaar de warme haard. Misschien is Islands ook meer iets voor de zomeravonden; toch zonde dat zo weinig mensen getuige waren van deze leuke Canadese band.

Islands weet ook niet zo goed wat het er mee aan moet. Het gapende gat tussen het podium en de eerste rij publiek is al de hele avond een raar gezicht. Vooral bij een band die ik twee jaar geleden nog zag op een drukke avond tijdens de Affaire en een redelijk vol veld op Haldern. Met de opbeurende woorden “We play two more songs and than we put you out of your misery” kondigt zanger/gitarist Nick Diamonds de laatste nummers aan. Snel voegt hij nog even toe dat het een grapje was, maar erg vrolijk is hij niet geworden van zijn terugkeer naar Nijmegen.

Persoonlijk vind ik dat jammer en onnodig, want Islands is gewoon een hartstikke leuk bandje. Goed, Merleyn was vrijdagavond verre van een kolkende zaal, dus het is wel enigszins begrijpelijk dat de Canadezen niet naar huis zullen schrijven over deze show. Maar als je niet kijkt naar de matige opkomst en het zure gezicht van Diamonds is het eigenlijk gewoon een heel fijn optreden. Islands heeft natuurlijk ook een prima debuut-cd in de achterzak en de nieuwe nummers klinken ook weer veelbelovend. Liedjes als 'Don't Call Me Whitney, Bobby' en 'Rough Gem' toveren binnen enkele seconden terecht een grote glimlach op ieders gezicht. Het lijkt de rest van de band ook niet zoveel te deren en vooral de twee violisten en de bassist lijken een prima avond te hebben. De versie van Sinead O’Connors 'Red Football' is ook een leuke verrassing. Niet dat het origineel mij verder iets zegt, de Islands-versie mag er wezen.

Ietwat bizarre opener van de avond is Harry Merry and The Must. Voor de een geniaal in al zijn gekte, voor de ander vooral heel erg vervelend om naar te kijken en luisteren. Laat ik het er op houden dat de bandleden van Islands het in ieder geval langer hebben volgehouden dan ondergetekende. De vriendelijke knikjes en schouderklopjes van de Canadezen aan Harry doen vermoeden dat ze hun voorprogramma in ieder geval gewaardeerd hebben. Zonder het meteen een slecht of saai optreden te noemen: Islands kwam op deze winderige vrijdagavond niet helemaal uit de verf. De muziek leent zich gewoon meer voor een zonnige zomeravond en een openluchtpodium. Daar zie ik ze dan ook graag snel weer terug. Tekst: Bas Jansen Foto's: Pim Geerts