Lekkere vaagheid in Het Vertrek
Experimentele elektronica gedijt goed bij industriële stationsgeluiden
Op een klein stationnetje, zondag in de vooravond. Eerst was het de vertrekhal van station Velperpoort en later een politiehok. Nu is Het Vertrek een open ruimte voor kunstenaars en publiek. Vanavond is er muziek. Drie maal lekker vaag: Machinefabriek, Bertin en Freiband.
Drie geluidskunstenaars uit Arnhem en Nijmegen geven elk tien tot vijftien minuten acte de présence in Het Vertrek. Een cassettepieler, keyboardfreakpieler en een laptoppieler, ofwel Machinefabriek, Bertin en Freiband. Je zou verwachten dat je voor zo’n redelijk korte avond geen entree hoeft te betalen, of in ieder geval slechts een paar euro. Niks is minder waar, bezoekers moeten het veel te hoge bedrag van 7,50 euro neerleggen. Dat is dan wel inclusief drank en te luxe hapjes. Twee bezoekers hebben het er niet voor over en besluiten naar huis terug te keren.
Machinefabriek, het project van Rutger Zuydervelt, staat elke keer weer in een andere muzikale gedaante op het podium. Ook deze keer belooft het iets heel anders te worden. De eerste samples uit de cassetteband lijken uit een Teleac-cursus ‘computergebruik voor dummies’ te komen. Wat het programma niet vermeld is dat de techniek altijd onvoorspelbaar is. Het ‘Oei, dat hoort zo niet’ van Rutger is dan ook geen aanzet tot spoken word, maar reden om de hele batterij kabeltjes en machientjes nog eens te controleren. Na deze valse start volgt relaxte ambient. Nooit geweten dat het niet zo hippe ‘Wake me up before you gogo’ van Wham! opeens zo hip kon zijn.
Wandelend elektronica-archief Bertin herkent elk keyboard dat je hem toont. Zijn eigen apparatuur lijkt hij liever voor zich te houden. Deze antiheld zit een beetje schuchter aan knopjes te draaien, maar de essentiële geheime ingrediënten worden stiekempjes achter stoelen en tafels toegevoegd. Nee, het belletje van de magnetron hoort niet bij zijn optreden. Het is dat de locatie perfect en knus is, anders was het vage eentonige gebrom zeker minder spannend geweest.
Frans de Waard, die vandaag optreedt onder een van zijn vele pseudoniemen Freiband, hoopt op een gunstige interactie van regen en voorbijrazende treinen. Eerder die dag trad hij al op tijdens ‘Geluid zoekt beeld’ in LUX. Hiervoor schreef hij één soundtrack waarbij drie cineasten verschillende korte films maakten. Een laptop en een pocketfader is alles wat hij nodig heeft. Weinig boeiend om te zien, maar de filmische compositie maakt veel goed. Het rustige knisperende golf van geluid past perfect bij de voorbijrazende treinen, precies wat hij wil. Het geluid zal in de nabije toekomst worden gereleased op ‘Regular of light’. De beelden mag je er dan zelf bij verzinnen. Door: Didier Hodiamont en Nicole Blommers