Dag Des Oordeels: John Coffey - White Like the New Sky

John Coffey plaatste zich onlangs voor de finale van Ernem Zweet. Live zit het dus wel goed met deze emorockers. Maar hoe klinkt het in de studio? Hun vorige demo kon ons nog niet helemaal overtuigen. Met White Like the New Sky krijgt de band een nieuwe kans.

Hun vorige cd-hoes werd op 3VOOR12/Arnhem-Nijmegen nog ronduit spuuglelijk genoemd. John Coffeys nieuwste ep, 'White Like the New Sky', is zonder meer een van de mooiste eigen producties die ik ooit heb gezien. Een stijlvolle, sobere hoes, voorzien van een schitterend tekstboekje: weinig woorden maar veel mooie foto's (check wat dat betreft ook de website). Je zit meteen in de juiste emosfeer.

Op naar de cd-speler. John Coffey laat op zijn derde release een toegangelijke combinatie van emocore en poprock horen. De teksten zijn zeer spirtueel: relicore of kerkcore dekt de lading aardig. De vier gevarieerde nummers zitten gedegen in elkaar en het geheel klinkt goed. Muzikaal is de band ook voor non-emoliefhebbers nog goed te volgen. Maar de zang overtuigt niet altijd en klinkt bij vlagen pathetisch. Daarnaast missen de refreinen een duidelijke zanglijn, onder andere door het veelvuldig gebruik van de archetypische emoscream.

De nummers blijven daardoor wat minder lekker hangen dan bij bijvoorbeeld genregenoten Face Tomorrow of Skip the Rush, terwijl de muziek daar wel voor geschreven lijkt te zijn. De smaakvolle, rustige afsluiter getuigt echter van lef. John Coffey heeft zeker potentie. In welke richting de band zich ook ontwikkelt, naar toegangelijke emorock of naar de experimentelere emocore, ik ben benieuwd naar de volledige cd. Op 9 juni speelt John Coffey in de finale van Ernem Zweet. Ga daar kijken, want echte emo moet je live zien!