Richard Hawley Acoustic. Zaterdag 7 september 2024, Doornroosje, Nijmegen
Hate it or love it, maar sinds enkele weken is Britpop weer helemaal terug. En hoe fijn is het dat uitgerekend Richard Hawley op dat moment langskomt in Doornroosje. Als lid van Longpigs en Pulp heeft hij zijn steentje aan de Britpop bijgedragen, maar vooral als sessiemuzikant en met zijn solowerk heeft de Britse muzikant een indrukwekkend oeuvre opgebouwd. Zaterdag 7 september trapt hij zijn Europese tour af in Nijmegen.
Het concert
In vogelvlucht het muzikale leven van Richard Hawley: hij was tijdens de opkomst van de Britpop lid van de band Longpigs, een band die het in eigen land niet onverdienstelijk deed. Toen de band in 2000 stopte werd hij opgepikt door Jarvis Cocker - net als Hawley geboren in Sheffield - en tourde hij enkele jaren met Pulp. In de jaren erna kreeg zijn solocarrière vorm en werkte hij met onder meer Arctic Monkeys, Elbow, R.E.M., Manic Street Preachers en Paul Weller. Waar hij tussendoor nog tijd vond om filmmuziek en de muziek voor een musical te schrijven is ons een raadsel.
©
Peter Pricken
Richard Hawley
Maar vandaag zien we een hele andere kant van de Britse muzikant. Staat hij in zijn thuisland in zalen van duizenden mensen, vanavond treedt hij op in de kleine zaal van Doornroosje. Een intieme setting die hem niet vreemd is: “Jaren geleden speelden we in Amsterdam, in de Melkweg, en stonden er achter de bar meer mensen dan in het publiek!” Hawley heeft er zin in, getuige de dolletjes met het publiek en de verschillende anekdotes.
Het geeft de akoestische set – enkel ondersteund door zijn vaste gitarist Shez Sheridan – ook wat meer schwung. Ondanks het feit dat eerder dit jaar het prima album In This City They Call You Love uit werd gebracht, wisselen nieuw en oud werk elkaar vanavond af. Meer dan eens doen de stijl en stem van Hawley denken aan Mark Lanegan, bijvoorbeeld tijdens het prachtige ‘Standing At The Sky’s Edge’ en ‘Heavy Rain’. Natuurlijk kan ‘Tonight The Streets Are Ours’ rekenen op enthousiasme in het publiek, maar ook het oudere ‘Just Like The Rain’ en ‘Heart of Oak’ zijn hoogtepunten deze avond.
©
Peter Pricken
Richard Hawley
En ondertussen blijft Hawley ons vermaken met grappige verhalen. Over dat hij twee Olivier Awards heeft gewonnen voor zijn musical, terwijl hij helemaal niet van musicals houdt. Of over de nuchtere reactie van zijn vrouw, nadat hij het nummer heeft laten horen dat hij voor haar geschreven heeft. Sommige nummers en albums zijn normaal juist zo meeslepend vanwege de uitgebreide arrangementen, maar vanavond draait om de persoonlijke, gevoelige kant van de liedjes.
“It was your birthday, yesterday / I gave a gift that almost took your breath away / But to be honest, I nearly left it on the train / For your lover, give some time”: met 'For Your Lover Give Some Time' worden ook tijdens de toegift slimme teksten gecombineerd met intieme thema’s en muziek. En ‘My Little Treasures’ blijft – zelfs zonder het bombastische orkest van de studio-opname – een meeslepende track. Maar als het hele publiek zich opmaakt voor ‘The Ocean’ (er werd aan het begin van de toegift zelfs door meerdere mensen om geroepen), zet Richard Hawley zijn gitaar neer en is de show afgelopen.
Ook wij hadden ‘Corrine, Corrina’ (Bo Carter cover) of ‘Lady Solitude’ graag voor het prijsnummer ingeruild, maar we kunnen er ook wel van genieten dat Richard Hawley zich van zijn Britse kant laat zien. En hij komt er makkelijk mee weg ook, want ook zonder ‘The Ocean’ zet hij een prachtige show neer. Ruim vijf kwartier was de kleine zaal van Doornroosje muisstil: iets wat in Nederland toch een prestatie van formaat mag worden genoemd.
©
Peter Pricken
Richard Hawley
©
Peter Pricken
Richard Hawley