Welkom in de Thunderdome: Kaboutertje Putlucht verdient de titel ‘Nijmeegse culthelden’ Welkom in de Thunderdome: Kaboutertje Putlucht verdient de titel ‘Nijmeegse culthelden’

De bezoekers schuimen de zalen af, op zoek naar alle absurde artiesten die er vanavond staan. Artiesten die, net als Kaboutertje Putlucht, lekker hun eigen ding doen. Ver hoef je niet te zoeken als je binnenkomt in de kleine zaal van Waalhalla. Daar staat performartist Vinnieragua livemuziek te maken met een tot muziekinstrument omgebouwde futuristische crosstrainer. Ook wel bekend als ‘The Hardcore Hometrainer’.

Later op de avond maken ook bands als Gespuys, Staatseinde en Ohne Umlaut hun opwachting. Bands die er een kunst van maken om rauwe, diepe teksten te omlijsten met of elektro-pop of meer richting Rammstein-achtige rock en punk gaan. Zelfs Rocco Hueting is deel van de line-up vanavond. Dit keer niet met de Staat, maar als DJ die hits als ‘Islands in the stream’ ten gehore brengt. De acts van het festival bouwen langzaam maar zeker op naar het moment waar iedereen op zit te wachten.

Als Kaboutertje Putlucht dan eindelijk om kwart over een ‘s nachts opkomt, staat inmiddels de hele zaal vol. De eerste vette, schurende en doorbeatende klanken zorgen ervoor dat het publiek al snel begint te kolken. Zanger Barry loopt af en toe heen en weer tussen de bandleden en zijn microfoon. Om vervolgens gespeeld ongeïnteresseerd de zaal in te kijken en daarna teksten het publiek in te schreeuwen. Het publiek zingt, of schreeuwt eigenlijk, uit volle borst mee met nummers als ‘Henny Roast’, ‘Kindje slaan’ en ‘Glasbak’. Van dat nummer had de band afgelopen week een clip uitgebracht, dus al snel klinkt het luidkeels ‘welkom in mijn wijk, welkom in de thunderdome’.  Intussen glijden er verschillende mensen al crowdsurfend door het publiek heen en ontstaat er bij ‘Kindje Slaan’ een moshpit.

De teksten voelen forcerend, het zal veel mensen niet liggen. Maar als je heel eerlijk tegen jezelf bent, is wat ze zingen heerlijk herkenbaar. De songs die ze ten gehore brengen zijn een dikke knipoog met een flinke laag sarcastische humor. De teksten maken de muziek punk. Een protest tegen netheid in een rave-jasje. Tegen het eind van het optreden staat Barry in zijn blote bast heen en weer te deinen op de laatste beats. Tussendoor hebben ze heel kort benoemd dan hun ep uit is op cassette. Om vervolgens snel verder te spelen. Tot zover het stukje release. Al lijkt het het publiek niet uit te maken, die hadden de cassette de hele avond al zien liggen bij de merchandise. Het optreden van de band duurt niet lang, want zo veel nummers hebben ze nog niet. Maar in die pakweg 45 minuten dat ze er stonden, speelden ze de zaal plat. Het was voor even een thunderdome. Maar dan à la Kaboutertje Putlucht.

Het hele optreden lang bewijst Kaboutertje Putlucht dat ze Nijmeegse culthelden zijn. Ze hoeven er niet veel voor te doen om de zaal mee te krijgen. Alle nummers zijn bekend bij het publiek. Met het mini-festival rondom hun optreden en ep-release werken ze toe naar hun eigen hoogtepunt op een ludieke én authentieke manier. Het valt in goede smaak bij het brede publiek. Jong en oud, alternatief en minder alternatief, het loopt allemaal rond in Waalhalla en zijn allemaal in voor een feestje. Dit soort feestjes mogen vaker in Nijmegen. Nu hopen dat Kaboutertje Putlucht snel meer nummers maakt, om het feestje dat hun optreden is ook langer te laten duren.