De maandag was voor wandelaars de laatste kans om hun polsbandje op te halen. De partygangers toonden ondertussen de eerste sporen van een weekend feesten en alcohol, maar dat mocht de pret niet drukken: de Vierdaagsefeesten wachten op niemand. En ook niet op 3voor12 Gelderland, dat zich dwars door Nijmegen begaf en een lijst hoogtepunten van de maandagavond samenstelde.

4. Gut Health

© Marijn Davids

Gut Healths toffe materiaal landt live niet helemaal

Het Australische Melbourne is al jaren een vruchtbare broedplaats voor een nieuwe golf aan (post-)punkbands, en vanavond is het aan Gut Health om de eer hoog te houden. Wanneer de zeskoppige band om half negen het Arc-podium betreedt, lijken de omstandigheden gunstig. De regen die de laatste nummers van Maria Iskariot op het Boog-podium nog teisterde, is weggetrokken. Hoewel het Valkhofpark op deze maandag niet zo vol is als afgelopen weekend, treffen ze een potentieel ontvankelijk publiek. De rest van de line-up deze dag ligt immers prima in hun lijn.

De band kiest voor een langzame, spannende opbouw, wat gewaagd is in dit daglicht. Afgezien van de voorste rijen wordt de connectie met het publiek niet direct gemaakt. Vanaf het tweede nummer wordt de muziek energieker. Zangeres Athina Uh oh (ja, zo heet ze) moet vanavond de kar trekken op het podium, terwijl de overige muzikanten vooral pas op de plaats maken.

Met slechts een handvol singles en een ep past bijna het hele oeuvre in de veertig minuten durende set. De eigenzinnige mix van opgefokte wavepunk en meer experimentele tragere nummers komt vanavond prima uit de speakers. Toch slaat het niet aan zoals gehoopt; het blijft rumoerig en de dansers blijven helaas beperkt tot de voorste rijen, waar ze alle ruimte hebben. Dat de regen tegen het einde weer terugkeert, helpt ook niet echt. Wellicht had het in een kleine, donkere zaal allemaal beter gewerkt. Aan de muziek lag het zeker niet, maar het optreden is vanavond niet de knaller die we Gut Health hadden gegund. (MD)

3. Bony Macaroni

© Matthijs Mekking

Arnhemse emo-punk van Bony Macaroni krijgt de Poort aan het springen

Het gaat vanaf minuut één los bij Bony Macaroni, waarbij veel nummers van het vorig jaar verschenen debuutalbum The Big Bucks langskomen (hun eerste full-length na een aantal ep's). Een plaat die overigens - heel punk van ze! - meer gaat over het verlies van geld dan over het verlies van liefde, een thema dat zanger Stefan Benstroo dicht bij het hart ligt. Een single als 'Blind Spots', eerder dit jaar uitgebracht, reflecteert dan weer een diepgewortelde frustratie met de wereld, van de stemmen in zijn hoofd tot de mensen op tv.

Complimenten aan het geluid hier op het Poort-podium, dat nog niet vaak zo scherp klonk als tijdens deze door Poppunt Gelderland gecureerde avond. Bij Bony Macaroni, vandaag met liefst drie gitaristen op het podium, lukt het moeiteloos om de gitaarlijnen te onderscheiden van de catchy meeschreeuwrefreinen: de mosterd wordt duidelijk gehaald bij Amerikaanse acts als The Hotelier, Jimmy Eat World en Modern Baseball. Dat meeschreeuwen wordt overigens gretig opgepakt door zowel fans die de teksten al kenden, als door hen die ze ter plekke leren.

Zouden de Arnhemmers gehoord hebben dat het hier zaterdag nog losging op 'Dans je de hele nacht met mij', een door NEC-supporters omarmd anthem waarbij iedereen rond het Poort-podium stond te springen en te hossen? Bony Macaroni laat even zien dat ze dat aan de andere kant van de Waal natuurlijk ook beheersen - extra applaus trouwens voor de man die zich optrekt aan het podium om zich vervolgens te laten vallen voor een portie crowdsurfen. (RO)

2. Wodan Boys

© Heyta Melssen

Uitstekend Wodan Boys treft Valkhof op mellow maandag

“Jullie maken het feestje, en jullie zijn er teringgoed in!” Ja, een feestje bouwen, dat kun je het Valkhof best toevertrouwen. Maar als de Wodan Boys op het podium staan, oogt het publiek - op het clubje strijders bij het podium na - vrij mellow en is het veld lang niet zo vol als je bij de Haagse groep zou verwachten. Heeft het eerste weekend feesten zijn tol geëist? Heeft de weersvoorspelling een deel van de feestgangers afgeschrikt? Of staan veel Valkhofbezoekers morgen aan de start van Blauwe Dinsdag?

We kunnen toch niet zeggen dat het aan de Wodan Boys ligt. Ze spelen vanavond erg strak en met nummers als ‘Thunder Glove’, ‘Slam It Like Djokovic’ en het aanstekelijke ‘Fun Facts’ hebben ze aardig wat werk om een fijn feest mee te bouwen. En dat lukt zo nu en dan ook wel, bijvoorbeeld met nieuw werk (‘Mighty Liquid’ als we op Setlist.fm mogen vertrouwen) en de hele vette vertolking van ‘Power’. Daarnaast doen zangers/gitaristen Thomas van der Want en Mikkie B Wessels enorm hun best om contact met het publiek te blijven zoeken. Toch is het enkel de moshende groep voor bij het podium die de Wodan Boys vandaag de respons geeft die ze echt verdienen. (RH)

1. Orchestra Baobab

© Heyta Melssen

Het is zo zo zo helemaal zomer met Orchestra Baobab

Eigenlijk zou Diggy Dex vandaag in de Stevenskerk optreden, maar vanwege gezondheidsproblemen kon dat niet doorgaan. De vervanging komt in de vorm van Orchestra Baobab, een van de meest iconische bands uit Senegal. Ooit werd de band opgericht voor een eenmalig optreden in thuisstad Dakar, maar dat pakte anders uit: dit jaar viert de band zijn vijftigste verjaardag. In die tijd hebben ze veel materiaal uitgebracht, maar de band dankt hun goede reputatie vooral aan hun liveoptredens.

Ook vandaag hoeven er niet veel noten gespeeld te worden voordat de eerste toeschouwers van hun stoelen komen om te dansen. De muziek van Orchestra Baobab is dan ook behoorlijk catchy en zomers. Ze combineren veel stijlen: Cubaanse muziek, Caribische muziek in bredere zin en natuurlijk traditionele Afrikaanse stijlen. Dat klinkt misschien als een hectische mengelmoes, maar gezien de verwantschap van de stijlen is het geen verrassing dat dit al vijftig jaar bijzonder goed werkt.

Ondanks de inmiddels beruchte echo in de kerk blijven de dansbare ritmes vanavond overeind, en ook de saxofonen klinken in de Stevenskerk geweldig. Het aantal mensen dat blijft zitten wordt tijdens de show gestaag kleiner; de meesten kiezen ervoor om te swingen op nummers als ‘50 ANS’ en ‘Ndéleng Ndéleng’. Ook de band zelf lijkt in zijn element met de enthousiaste ontvangst. Ze maken er een groot feest van. En terwijl de regen tegen de ramen van de Stevenskerk klettert, is het binnen even echt zomer. (RH)

Fotoverslag van de maandag