Het Australische Melbourne is al jaren een vruchtbare broedplaats voor een nieuwe golf aan (post-)punkbands, en vanavond is het aan Gut Health om de eer hoog te houden. Wanneer de zeskoppige band om half negen het Arc-podium betreedt, lijken de omstandigheden gunstig. De regen die de laatste nummers van Maria Iskariot op het Boog-podium nog teisterde, is weggetrokken. Hoewel het Valkhofpark op deze maandag niet zo vol is als afgelopen weekend, treffen ze een potentieel ontvankelijk publiek. De rest van de line-up deze dag ligt immers prima in hun lijn.
De band kiest voor een langzame, spannende opbouw, wat gewaagd is in dit daglicht. Afgezien van de voorste rijen wordt de connectie met het publiek niet direct gemaakt. Vanaf het tweede nummer wordt de muziek energieker. Zangeres Athina Uh oh (ja, zo heet ze) moet vanavond de kar trekken op het podium, terwijl de overige muzikanten vooral pas op de plaats maken.
Met slechts een handvol singles en een ep past bijna het hele oeuvre in de veertig minuten durende set. De eigenzinnige mix van opgefokte wavepunk en meer experimentele tragere nummers komt vanavond prima uit de speakers. Toch slaat het niet aan zoals gehoopt; het blijft rumoerig en de dansers blijven helaas beperkt tot de voorste rijen, waar ze alle ruimte hebben. Dat de regen tegen het einde weer terugkeert, helpt ook niet echt. Wellicht had het in een kleine, donkere zaal allemaal beter gewerkt. Aan de muziek lag het zeker niet, maar het optreden is vanavond niet de knaller die we Gut Health hadden gegund. (MD)