De Amsterdamse indierockband Personal Trainer bijt vanavond het spits af, een gezelschap dat bestaat uit maar liefst zeven jonge leden, waarvan gitariste Franti Marešová schittert als enige vrouw tussen zes jonge mannen. Vooral in Amsterdam en omstreken zijn deze gasten bekend en berucht. Met name van hun eindeloze energie. En dat blijkt ook deze avond, wanneer zanger Willem Smit het podium op stuift en vervolgens geen seconde rust neemt.
Het is eigenlijk altijd fijn als De Staat in Nijmegen speelt. Deze Nijmegenaren spelen inmiddels over de hele wereld, maar als ze in Doornroosje staan, zoals vrijdagavond 20 mei, zijn ze toch thuis. En het Nijmeegse publiek koestert ze. Ook aan hen is te merken dat het speciaal is dat Torre en de zijnen hier weer staan. Maakt De Staat vanavond die verwachtingen waar?
Personal Trainer
Het concert
De Staat
Personal Trainer (voorprogramma)
Vrijdag 20 mei 2022
Doornroosje Nijmegen
Al vrij snel in het optreden is duidelijk dat deze mensen zich bovengemiddeld hebben laten inspireren door de band in wiens voorprogramma ze nu staan. Vooral de zang van Smit heeft de neiging om op sommige momenten dezelfde stemoverslag en uithalen te laten horen die we kennen van Torre Florim. En ook het ritme van de nummers doet geregeld denken aan De Staat. Daarmee is zeker niet gezegd dat ze niet goed zijn of een imitatie, in tegendeel zelfs. Uit het nummer ‘The Lazer’ blijkt overduidelijk dat we hier te maken hebben met een band die écht wel aan de weg timmert. Datzelfde geldt voor ‘Milk'. Enige kanttekening: probeer geen samenzang, beste band. Gewoon niet doen.
©
Roger Jansen
Personal Trainer
De Staat
Hoewel Personal Trainer een – voor een voorprogramma – ongebruikelijk lang en goed applaus ontvangt, gaat het de bezoekers vanavond natuurlijk gewoon om hun plaatsgenoten. De uitverkochte zaal, met opvallend veel jonge bezoekertjes met grote koptelefoons, heeft er zin in. Zodra de zaalverlichting uit gaat, de zeven grote lampen op het podium aan gaan en er een dosis rook uit het plafond komt, is de spanning onder het publiek voelbaar.
De lampen veranderen steeds sneller van kleur en dan is het zover: Tim, Jop en Vedran komen op en ontvangen al een oorverdovende verwelkoming. Kort daarna volgt Rocco, in een oversized hoodie, maar het luidste applaus is toch echt voor de man in het mooie grijze pak met overhemd en stropdas: Torre-‘wij-zij-de-staat-en-wij-komen-uit-Nijmegen’-Florim. En het publiek doet precies dat wat hij zing: “Look at me!”
Aan alles merk je dat De Staat er zin in heeft. Het is een thuiswedstrijd en dat voel je. De sfeer en de energie die van het podium afstralen, hebben een erg positieve uitwerking op het publiek. Van begin tot eind worden nummers meegezongen.
©
Roger Jansen
De Staat
Een en al plezier
Dát de mannen er lol in hebben, blijk ook wel uit de wijze waarop verschillende nummers worden gespeeld. Veel nummers worden opgerekt en langer gemaakt. Zo genieten we tijdens ‘Mona Lisa’ van een middenstuk dat aanzienlijk langer is dan het origineel. Maar ook de wijze waarop Torre en Rocco samen ‘Pikachu’ brengen, straalt een en al plezier uit. Op een gegeven moment stelt Torre zelfs de band voor, waarbij hij van alle leden vertelt waar ze in Nijmegen zijn geboren en opgegroeid. Een feest der herkenning.
Bij verschillende nummers, zoals bij ‘Psycho Disco’ en bij ‘Mona Lisa’, hangt ook Rocco een gitaar om en is er sprake van zowaar drie gitaristen. Onmiskenbaar is Vedran echter de gitaarbaas van De Staat, hetgeen hij onder andere laat zien bij een metalwaardige solo tijdens ‘Pep Talk’.
De band verrast het publiek vanavond op een setlist die 'Staat' als een huis, met oude, herkenbare, meezingbare nummers, maar ook nieuw werk. ‘Numbers Up’ komt voorbij, ‘Who’s Gonna Be The GOAT’ met een erg herkenbare synth- en sample-inbreng van Rocco en ‘Paying Attention’. We horen zelfs een nummer dat helemaal nog niet uit is: ‘Head on the Block’, met een glansrol voor drummer Tim van Delft.
©
Roger Jansen
De Staat
Altijd iets speciaals
Het hoofddeel van het optreden eindigt na ‘What Goes, Let Go’, maar iedereen weet dat de mannen terug moeten komen. Er schitteren immers nog minstens twee nummers door afwezigheid. Als dan de schijnwerpers op het podium weer aan gaan op dezelfde manier als aan het begin, is alle energie en sfeer meteen weer terug bij het publiek.
De toegift bestaat in eerste instantie uit het nieuwe ‘Paying Attention’, maar daarna volgen de twee knallers waar iedereen op heeft zitten wachten. ‘Sweatshop’ – opgedragen aan de hulpdiensten die de studio hebben gered nadat er afgelopen week brand was in De Basis – wordt afwisselend gezongen door Torre, Rocco en Jop, ondersteund door het publiek.
Absoluut hoogtepunt is echter, zoals bij ieder optreden van De Staat, ‘Witch Doctor’. Daar waar Torre voorheen het publiek in kwam en iedereen in een cirkel om hem heen begon te rennen en dansen, is dat helaas vandaag de dag verleden tijd. Torre staat op het podium, op een verhoging en zingt het publiek toe in plaats van dat hij er een onderdeel van uitmaakt. De circlepit in Doornroosje is er echter niet minder om. Honderden zingende en hossende bezoekers dansen in het rond.
Een optreden van De Staat in Nijmegen heeft, zoals gezegd, altijd iets speciaals, iets magisch. Of je nou van deze muziek houdt of niet. En eigenlijk moet je er als Nijmegenaar ook gewoon iedere keer naartoe. In december heb je – als je snel bent – nog een kans.
Setlist
Look at Me
Psycho Disco
Peptalk
Input Source Select
Numbers Up
Mona Lisa
One Day
Murder Death
Who's Gonna Be the GOAT?
Make Way for the Passenger
Pikachu
Make the Call, Leave It All
Head on the Block
Kitty Kitty
What Goes, Let Go
Paying Attention
Sweatshop
Witch Doctor
©
Roger Jansen
De Staat
©
Roger Jansen
Personal Trainer