Album met speciaal een stripboek: The life and times of Doug Jaranski van The Flea-Pit Album met speciaal een stripboek: The life and times of Doug Jaranski van The Flea-Pit

"Ik ben van 1992 tot 2003 de gitarist geweest van Wicked Mystic, een echte metalband uit de Achterhoek. Daar hebben we mee getourd en drie platen uitgebracht. Sinds 2004 ben ik zanger en gitarist van het Achterhoekse Diggeth. Dat is meer een band met een hardrock-achtige stijl, met Southern rock invloeden, meer richting Black Sabbath. Daarmee hebben we inmiddels drie albums opgenomen. De laatste, Gringos Galacticos, is begin dit jaar uitgekomen."

"Ja, The Flea-Pit. Dat doe ik samen met Wily van Haren, de oud-drummer van Wicked Mystic. Wij maken al bijna 30 jaar muziek samen. Ook na Wicked Mystic hebben we altijd contact gehouden. Na de reünie van Wicked Mystic ter ere van het 20-jarig bestaan van Rockcafé Backstage, zijn we weer aan elkaar blijven plakken. We hebben toen besloten nog eens iets samen te gaan doen, maar dan wel iets aparts, iets anders."

"Zolang ik Wily ken, is hij al een enorm tekentalent. Toen ontstond al snel het idee om iets te proberen met een stripalbum en muziek; een verhaal waarbij de muziek en het stripverhaal synchroon lopen. De inspiratie daarvoor kwam van allerlei kanten. Een van de inspiratiebronnen was War of the Worlds van Jeff Wayne, dat gebaseerd is op de gelijknamige sciencefictionroman van H.G. Wells, het beroemde verhaal waarbij wezens van Mars naar de aarde komen. Daar zit ook een heel stripverhaal bij. Zoiets wilden we maken, maar dan op onze manier. Zo zijn we zo’n vijf jaar geleden begonnen. Gaandeweg  is het concept uitgewerkt, hebben we een eigen studio gebouwd, heeft Wily een compleet stripalbum getekend en hebben we de muziek daarbij opgenomen. De strip (en het album) hebben de titel The life and times of Doug Jaranski meegekregen."

"Ik had al langer de ambitie om een eigen studio te bouwen. Ik had voor ogen dat, als we het goed wilden doen, we de tijd aan onszelf moesten hebben. Als je in een andere studio komt, loopt de klok natuurlijk al vanaf het moment dat je de drempel over komt. Bovendien zit je dan altijd met de visie van een ander, zoals over geluid en zo. Ik heb echter die visie ook en ik wilde het dus op mijn manier. Uiteindelijk hebben we met de jongens van Diggeth en met Wily van Haren bij mij thuis een eigen studio gebouwd. Daar is Gringos Galactiocos trouwens ook opgenomen."

"De bottom line is dat The Flea-Pit uit ons tweeën bestaat. We hebben met z’n tweeën ook alle instrumenten ingespeeld, tot aan koortjes en alles aan toe. We hebben samen alles gedaan; er komt niets uit een doosje. Ook de geluiden die je hoort, zoals cafégeluiden omdat het verhaal zich deels in een café afspeelt, hebben we zelf opgenomen en in elkaar gezet."

"Als we het live brengen, hebben we wel een paar muzikanten erbij gevraagd. Bij No Sleep 4 hebben we Vinnie Wassink gevraagd, de bassist van Martyr, zanger Dennis Jansen van Pinutz, Hein Willekens zal gitaar spelen en tweede stem zingen en natuurlijk allerlei mensen die licht en geluid doen. Daarnaast hebben we een stel figuranten, omdat we het verhaal van The Flea-Pit ook écht op de bühne willen brengen. Je krijgt dus straks de muziek te horen, de beelden van de strip komen op een groot LED-scherm te staan en we hebben figuranten, met de nadruk op kleinkunstachtige elementen."

"Eigenlijk zijn we daar helemaal niet zo mee bezig. Het doel was om de strip en het muziekverhaal bij elkaar te krijgen. Toen we dat voor elkaar hadden, was het doel om dat aan de man te brengen, hetgeen ook is gelukt omdat we een platenmaatschappij hebben gevonden die het wil uitbrengen. Uiteindelijk is het Paul Scheers van No Sleep geweest die er heel enthousiast over is om het op de bühne te brengen. "

"The Flea-Pit is niet iets waarmee je zomaar even een tourtje kunt doen. Dat is ook niet de bedoeling. Als je het al live uitvoert, moet je dat ook goed doen. Met Diggeth kun je bijvoorbeeld in beginsel overal optreden, maar The Flea-Pit is toch iets exclusiever. Dat is een verhaal dat mooi gebracht moet worden. Ik sluit niet uit dat we er meer mee gaan doen, maar het zal dan wel op speciale plekken zijn. De kunst staat écht op de eerste plaats. "

"De hoofdmoot is metal. Dat zal niemand verbazen, gezien onze gezamenlijke roots. Er zit echter ook heel veel andere muziek in, muziek die je misschien doet denken aan The Doors of aan Pink Floyd. We mixen het allemaal. Dat heeft enerzijds te maken met onze brede muzieksmaak, maar ook met het verhaal dat The Flea-Pit vertelt. De hoofdrolspeler is een getormenteerde dichter die in een café zit. Die maakt van alles mee. En al die dingen wilden we terug laten komen en soms is daar heel andere muziek voor nodig dan, bijvoorbeeld, metal. Zo zit er bijvoorbeeld een stuk tussen dat regelrechte schlagermuziek is, zelf gecomponeerd, met Duitse teksten enz. Het vliegt alle kanten op."