Op zeer jonge leeftijd besloten Daan Sturm, Tom Brouwers en Cyril Rommens om flink wat herrie te gaan maken en in 2009 werd Shaemless opgericht. Het drietal (en vanaf 2014 viertal) heeft in korte tijd heel wat bereikt. Al na een paar repetities speelde de band zich in de kijker tijdens de Nijmeegse bandcompetitie Rock ’n Roll Junkies, in 2015 vestigde Shaemless definitief haar naam door de Roos van Nijmegen te winnen. Dat leverde ze een platencontract op bij Kroese Records. Na Shaemless 2 (2016) is het nu tijd voor Shaemless III, een ep met zes nummers. De releaseparty vond plaats zaterdag 24 maart plaats in een uitverkocht Merleyn, waar de band alweer voor de 10e keer stond.
De redactie hanteert het zwaard van Vrouwe Justitia en spreekt recht over wat rond is: de oogst van de glimmende schijfjes. Deze keer de nieuwe ep van Shaemless - III.
De band
De muziek
De ep begint met het typerende geluid van de hadada, een soort ibis. Donker gekleurd en plomp én mooi afgebeeld op de hoes. Het klinkt bijna als een soort lach. Je wordt er blij van en krijgt meteen zin in de zes nieuwe nummers punkblues van dit Nijmeegse viertal. Daan Sturm klinkt in het openingsnummer ‘Hadada’ als Blues Explosion’s opperhoofd Jon Spencer zelf. Tweede helft van het nummer is helemaal voor de gierende gitaar van Tom Brouwers.
Met een supersnelle drumroffel van Cyril Rommens schiet ‘Colors’ uit de startblokken, om na nog geen twee minuten alweer tot stilstand te komen. Het tempo mag nog wat verder omhoog voor ‘Piece For A Rat’. Er wordt strak gebast door het nieuwste bandlid Pepijn Rondon Guasque.
Het nummer
‘Swiss Kiss’ is de hit. Wat een nummer! Hier klinkt het Nijmeegse viertal gretiger dan ooit. Zoals Peter Pan Speedrock in hun hoogtijdagen, zo’n vijftien jaar geleden. Scheurende gitaren, glorieuze zanglijn met zelfs who-who’s op de achtergrond. In het midden van het nummer wordt het tempo flink omlaag geschroefd, telkens lijkt de band de draad weer te willen oppakken om vervolgens dubbel zo hard terug te slaan, maar dat gebeurt niet. Ha.
Ook het afsluitende tweetal tracks is niet te versmaden: ‘Pittsburgh’, een heerlijk rock ’n roll nummer met een blueshart. Vergelijking hier zijn The Dirtbombs uit Detroit. Snelle riffs en een scheur à la Mick Collins. Mooi hoe men naar het einde toe zich volledig overgeeft aan een, laten we het een samenzang noemen. Het laatste nummer van de ep ‘Henny’ heeft zelfs Donnerwetter-achtige allure, alleen dan mét bas.
Het oordeel
Nog geen twintig minuten duurt Shaemless III. Zes nummers waarin de Nijmeegse band laat horen weer beter te zijn dan twee jaar geleden toen de vorige ep uitkwam. Absoluut hoogtepunt is de single ‘Swiss Kiss’ dat zelfs een plekje op de nationale radio verdient, maar ja, of 3fm dat serieus gaat doen, is nog maar de vraag. Shaemless is in ieder geval mooi doorgegroeid, hopelijk weet de band dit nu ook kenbaar te maken aan iedereen buiten Nijmegen.