De redactie hanteert het zwaard van Vrouwe Justitia en spreekt recht over wat rond is: de oogst van het zwarte goud en de glimmende schijfjes. Deze keer het debuutalbum van de Nijmeegse hardrockers van Mother Bass.

De band

Mother Bass is een Nijmeegse hardrock, alternative rock & grungeformatie, opgericht in 2016, door een viertal heren van wie er drie al behoorlijk hun sporen hebben verdiend in de muziekwereld. Zanger Daan Dekker kennen we van de Nijmeegse symfonische metalband Armed Cloud, Roy Veltien is gevierd drummer van Full Nelson en Roel van Erp bast de blues bij de Ernest van Aaken Band.

Friso Woudstra - de niet onverdienstelijke gitarist van Mother Bass – maar daarover later meer – is relatief nieuw in de bandjesscene. De heren hebben al redelijk wat optredens achter de kiezen, brachten eerder de ep First Born uit en op 15 april hun full length debuut: Mother Bass. De albumrelease is 21 april in Nijmegen in A Good Vibration.

De muziek

Wat direct opvalt als het openingsnummer ‘Five Fifteen’ klinkt, is het kenmerkende stemgeluid van zanger Daan. Hij heeft één van die stemmen die je direct herkent, zoals dat ook het geval is met Ozzy, Dave Mustaine of Rob Halford, om maar eens een paar kleintjes te noemen. Bovendien passen de mannen muzikaal ontzettend goed bij elkaar.

Dat Daan, Roy en Roel muzikaal behoorlijk wat in hun mars hebben, was al wel duidelijk. Dat  Friso echter ook niet voor een kleintje vervaard is, blijkt als hij behoorlijk snel uit de speakers knalt. In de solo van ‘Silver Spoon’ of aan het begin van ‘Wolfman’ is het gitaargeweld heerlijk.

Mother Bass is beïnvloed door oude rock, door bands als Led Zeppelin, Soundgarden, Stone Temple Pilots en Black Sabbath. Die invloeden liggen ook als een heel dun laagje over het gros van de nummers heen, zoals over ‘The Mansion’, waar ook Jimmy Page en Robert Plant ongetwijfeld met een forse lach op hun gezicht naar zullen luisteren.

Naast de stevige rocknummers kent het album ook verschillende rustpunten; punten waarin vooral de stem van Daan heel goed uit de verf komt. Neem ‘Grand Old Town’. Voordat de zang in dit nummer wordt vergezeld door het geweld van Roys heerlijke drumlicks, klinkt het, begeleid door een bluesy gitaar, als een gedicht dat wordt voorgedragen in een rokerige, oude, slecht verlichte kroeg.

Het nummer

Terecht als single uitgebracht en zonder twijfel een van de lekkerste nummers om naar te luisteren is ‘Silver Spoon’. De karakteristieke stem van Dekker wordt hier op een uiterst uitgebalanceerde manier geflankeerd door de gitaar van Woudstra. Ze vullen elkaar geweldig aan. Wanneer de zang nóg iets rauwer wordt dan 'ie sowieso al is, klinkt ook de gitaar rauwer; als Dekker iets rustiger wordt, houdt ook Woudstra zich in. Niet in de laatste plaats is het een mooie opmaat naar ‘Wolfman’, een van de andere pareltjes die op dit album te vinden is.

Het oordeel

Mother Bass is een volwassen album. Veel volwassener dan dat je van zo’n jonge band zou verwachten. Wanneer echter in ogenschouw wordt genomen dat de muzikanten allemaal al behoorlijk door de wol zijn geverfd, is het ook weer niet zo héél verbazingwekkend. Hetzelfde geldt eigenlijk voor dat het hier een debuutalbum betreft. Dit album legt aanzienlijk meer gewicht in de schaal dan het gemiddelde debuutalbum van het gemiddelde rockbandje. Mother Bass is een naam om rekening mee te houden én een naam waarover we zeker meer zullen horen.