Een zonnige fietstocht langs de Waal voor de Nijmegenaar, een kort ommetje naar het bedrijventerrein voor de mensen uit Leuth: Polderpop. Nieuw was dit jaar de extra, betaalde festivaldag op zaterdag. Het deed niks af aan de nog altijd gratis zondag van deze 28e editie, waarbij bij vlagen het plein vol stond. En waarbij vooral de jongere acts overtuigden.

The Naked Sweat Drips

Valkhof represent

Eerst maar eens de twee die we vorige maand nog op het Valkhof zagen: The Naked Sweat Drips en Dan Hair & The Extensions. De Sweat Drips schopten het daar nog tot de top vijf van onze top twintig, en zijn ook vandaag een hoogtepunt. Wie ze eerder zag, kent het recept van de psych-rockers: vijf stoïcijnse instrumentalisten, één maniakale frontman. Het storyboard van Stefan Kollee bestaat vandaag uit schoppen tegen de banners, kronkelen tussen de staantafels in het publiek en languit op zijn rug liggen op het podium. En dan ook nog een geweldig nummer als 'Bordeaux Death' op de setlist, met - in tegenstelling tot David Gilmour - 'gewoon' een gitarist die kan soleren in 7/4. Heel goed weer.

En Dan Hair? Die heeft wat geluidsproblemen, laat de knipogen en glimlachen vandaag achterwege en lijkt wat afgeleid door zijn enthousiast rondhuppelende neefje bij het podium. Maar ook in een wat moeilijker lopend optreden trakteert de harige bende Leuth op een Elliott Smith-cover en een handvol fraaie eigen slaapkamercomposities, die daar qua melancholie moeiteloos op aansluiten. 

Wat: Polderpop, editie 28
Waar: Leuth ('bij Nijmegen', zoals elke poster vermeldt)
Wanneer: zondag 13 augustus 2017

Het publiek: ouder dan de meeste bandleden. Verder een mooie mix van lokale muziekliefhebbers en geïnteresseerde Nijmegenaren. Al wordt er door al die statafels ook veel gepraat.
Was het leuk? ja, best wel. 
Maar... even kniesoren: waarom staan we nou op de parkeerplaats van een bedrijventerrein? We hadden wat meer natuur verwacht.

Popronde-preview

Zeg september en je zegt Popronde. Nu al goed voor vier boekingen in de eerste maand is het Middelburgse PEER, met twee leden van ná 1998 in de band. Aangekondigd als rock-'n-roll-band blijkt het viertal die inspiratie vooral in Groot Brittannië te vinden. Meer Arctic Monkeys dan Elvis Presley, zeg maar. We horen veel goede riffjes, genoeg net-niet-te-flauwe grappen en zien - ondanks de jeugdige leeftijd - een aanstekelijk charismatische frontman over een podium vol bijeengeraapte curiosa dartelen. Nieuwe single 'I Don't Wanna' heeft bovendien zo'n prettige The Hives-gitaarlijn die de rest van de dag niet meer uit je hoofd te slaan is. Kortom: fijne band voor nu, die en passant alvast reclame maakt voor de Popronde-shows in o.a. Nijmegen (14 september in Dollars) en Zutphen (22 oktober in BioBites & Beats).

Vier boekingen in september is nog niks trouwens. Maurice van Hoek kun je in september liefst zeven keer tegenkomen tijdens de Popronde. De Haarlemmer presenteert zich op Polderpop met een band die ook moeiteloos op de rootsy zaterdag had kunnen spelen. Dit is Americana volgens het boekje: slideguitar, mondharmonica, keyboard, tamboerijn, koortjes... de Eagles-revival is nu ook in Leuth aanbeland. Dan kun je commentaar hebben op de originaliteit en de gemiddelde 3voor12'er zal er weinig warm van worden, maar op zo'n zonnige zondag in Leuth past het eigenlijk prima. Sterker: zo vol als bij Maurice van Hoek zien we het plein maar zelden vandaag. Goede boeking.

Waar werden we verder nog warm van?

Pluspunten voor de opener van vandaag, Taveneer. Ook bekend als "die andere band van Jelle Crooijmans" die met Louwie eerder dit jaar de Roos van Nijmegen won. Taveneer bestaat stiekem al wat langer, rammelt net zo lekker als Louwie, maar lijkt qua sound zich meer op de zeroes te richten dan op het Pavement-geluid van de Roos-winnaars. Hier en daar mag het echt wat strakker, maar met die lekkere Conor Oberst-snik van Jelle kom je in die indie-wereld een heel eind. 

Conclusie: gezellig festival, prima line-up, mooie omgeving voor wie niet om de hoek woont. Polderpop maakt trouwens graag reclame dat bands hier nog speelden voor ze écht doorbraken (De Staat, Kensington). Het belooft wat voor de jonge bands die we vandaag aan het werk zagen. Zien we PEER volgend jaar op Appelpop?

PEER

Taxidermist

Snow Coats

Maurice van Hoek

Taveneer

Kid Harlequin