Metal, is dat niet dat vastgeroeste genre voor oude kerels met compensatie-staartjes en bierbuiken? Waar vernieuwing uit den boze is en het roepen van ‘Slayer’ tot een ware kunstvorm is verheven? 3voor12 gelderland ging op excursie naar FortaRock 2012 met als gidsen Sid en Ian van Kastel (respectievelijk 18 en 16 jaar) en Erik Osenga (19). Gedrieën vormen zij E.S.I., een nieuwe thrashmetalband uit het Land van Maas en Waal. Jong zijn ze, maar kenner des te meer, zo bleek vandaag. Wij volgden hun festivalbeleving.

Jonge bands zijn gretig, zo ook de heren van E.S.I. Bij het eerste optreden dat de drie jongens aanschouwen deze dag (Asphyx), loopt Ian al averij op in de moshpit. Dus voorafgaand aan het gezamenlijke rondje over het festivalterrein, maken we een ommetje via de EHBO. Klein pleistertje op de schaafwond en we kunnen na deze valse start FortaRock 2012 gaan beleven: de beuk er in!

Metal zit in het bloed
Even voorstellen: E.S.I. uit Druten en Ewijk. Bestaande uit de gebroeders Van Kastel (Ian, drums en Sid, bas/brulboei) en hun goede vriend Erik (gitarist). De heren hebben het muzikale hart op de juiste plek; muziek is vooral de twee broers met de paplepel ingegeven. Hun ouders, Hein en Sandra, zijn (hard)rockers sinds de oertijd van het genre. Hun kroost, met daaromheen een flinke schare aan gelijkgestemde vrienden, wordt ’s morgens in een uitpuilende auto geladen en naar Nijmegen gereden. Pa en ma Van Kastel zijn daarna niet van plan om huiswaarts te keren, nee, zij vieren vandaag net zo hard FortaRock mee.

Dit is al de derde keer dat de mannen op FortaRock zijn. Metalfestivals zitten, zogezegd, in de jaarlijkse gang van zaken. Deze muziek zit in hun bloed, en het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Al is er volgens Sid vandaag wel iets te weinig bloed en duisternis te vinden op FortaRock. Hij had graag gehad dat er ook wat black metal op het programma zou staan. Misschien weer iets voor volgend jaar?

FortaRock beleving
Toch kent FortaRock dit jaar een rijtje bands om bij te watertanden. De gehele familie Van Kastel is bij Anthrax vooraan te vinden. Ian valt vandaag sowieso in zowel iedere moshpit op het festivalterrein te bespeuren, maar gaat toch het meest uit zijn dak bij Nasum. Erik, de rust zelve, komt helemaal los bij Lamb of God. Toch kan niet alles hun goedkeuring wegdragen. The Devin Townsend Project (‘teveel muziek uit een doosje’) en Steel Panther (‘één Twisted Sister is wel genoeg’) worden, op vijf minuutjes kijken na, overgeslagen. Ook Trivium (‘emo’s’) kan bij de gebroeders van Kastel voor weinig opwinding zorgen. Erik, daarentegen, vindt Trivium juist weer erg goed. Zo wordt er de gehele dag lekker over muziek gediscussieerd, onder het genot van een biertje en een regelmatig rondje langs de eettenten.

Sid is een beer van een vent en neemt met zijn muzikaal fanatisme veelal het voortouw, waar er halt wordt gehouden voor een optreden of een soundcheck. Daaromheen zwermt een ieder van de groep de gehele dag rond over het gehele festivalterrein. Vrienden sluiten aan en wandelen weer verder. Waarbij opvalt dat ‘Mulders’ de meest trouwe bondgenoot is van E.S.I. Deze, zelfbenoemde, lompe boer heeft een haast niet aflatende energie en vrolijkheid. Hij lijkt helemaal niet zo met de muziek bezig te zijn, maar beleeft het festival ten volste, lekker hangend met een pilske of scharrelend met de maten over de Metalmarkt. Dat laatste is het grootste gevaar van vandaag, de heren kopen zich dan ook arm. Sid vindt een out-of-print EP van zijn helden Satyricon, het enige album wat hij nog niet origineel (!) heeft. Ian kaapt voor de neus van Sid een album weg van Fueled By Fire en Mulders verwerft zich een lekker warme Motörhead-trui. Alle aankopen worden van voor tot achter gecheckt en als trofeeën gekoesterd. De jongens zijn zuinig op hun spullen. Ondergetekende dient dan ook als pakezel voor de aanwinsten wanneer de mannen weer vooraan staan bij de optredens.

Held Martin van Drunen (grunter bij Asphyx) wordt ontdekt tussen de mensenmeute, en meteen bedankt en gecomplimenteerd met het toffe optreden eerder op de dag. Natuurlijk moet er ook even met hem op de foto worden gegaan. De sfeer is ontspannen en er is tijd te over, mits de aandacht natuurlijk niet op één der favoriete acts gericht is. Joey, van de bevriende metalcore band Vermin, trekt een deel van de middag gezellig met het clubje op. Te weten, tot en met Meshuggah, want na deze band heeft hij zijn hoogtepunt van de dag gehad en gaat op huis aan.

Toekomstmuziek­?!
Hun eigenwijze keuzes siert deze generatie jongens. Wars van divagedrag of opgepompte ego’s beleeft men een hele fijne dag vol muziek, en vooral veel lol en onderlinge gezelligheid. Hoewel het behoorlijk uiteenlopende types zijn, verbindt één ding hen: de niet-aflatende liefde voor stevige muziek. Maar er is meer dan metal. Zo is Sid bijvoorbeeld een groot fan van Johnny Cash en heeft Ian Bob Marley hoog zitten. Deze dode muzikanten horen dan wel niet op FortaRock thuis, het geeft wel aan dat we met een generatie van doen hebben die trots is op de traditionele waarden, en soms net wat verder durft te kijken dan de neus lang is.

Ook kijken de jongens tijdens het festival al even vooruit naar een volgende editie van FortaRock. Zij houden van een festival als dit en zijn van mening dat het hoe dan ook voort moet blijven bestaan. Al zal het een lastige taak worden om volgend jaar weer met zo’n vette line-up te komen. Als headliner wordt Megadeth geopperd. Niet omdat ze daar zo gek van zijn, maar het is een prima publiekstrekker. Ministry, Napalm Death en Devildriver zouden het hier ook goed doen. Als Nederlandse act, Carach Angren (‘nu al hét album van 2012’). Ondergetekende wil graag Prong aan de lijst toevoegen, maar daar wordt slechts lauw op gereageerd. Een maffe grindcore-act als Milking The Goatmachine kan dan wel weer op hun steun rekenen. Sid zou dolgraag Exodus op het FortaRock-podium willen in Nijmegen. Vandaag staat er al één lid van deze band op het festival (als vervangend gitarist van Jeff Hannemann bij Slayer), volgend jaar graag de gehele band!

Na Slayer is het tijd om te vertrekken. Maar naar huis? Nee hoor. De jongens gaan nog even door, want er staat een thrashmetalband als afterparty in Merleyn: Gama Bomb. Hein en Sandra zetten de jongens daar af, die vinden het welletjes geweest. De moeder van ‘Mulders’ komt de jongens later ophalen. “Desnoods om vier uur ’s nachts,” verzekert hij ons. Of het tot zo’n laat uur gaat komen, is maar de vraag. Ook de eeuwige energie van Mulders raakt een keertje op: hij valt stilletjes in slaap in Merleyn. Ian staat weer in de pit, Sid schudt zijn hoofd en Erik kijkt rustig toe. Een goed einde van een prachtige dag FortaRock met een leuk stel jonge gozers, die metal nog heel lang levend zullen houden.