De donderdagavond van Doornroosje stond in het teken van zwoele indiepop. Hoewel The Dodos en The Luyas acteren in min of meer hetzelfde genre, zijn ze nauwelijks vergelijkbaar. Maar… wel verenigbaar!

Als het publiek klaarstaat voor de show, betreedt een fragiel meisje het podium. De band die zich om de zangeres en gitarist heen verzamelt bestaat uit een toetsenist, een drummer en een hoornist. Het doodgewoon ogende gezelschap The Luyas blijkt bij de eerste noten toch wat excentrieker te zijn dan verwacht. Gecompliceerde originele ritmes van de drummer worden gecombineerd met een Björkachtige stem van zangeres Jessie en mystieke synthesizers.

De drie Canadezen spelen ware kunstmuziek, met bij vlagen tegendraadse zanglijnen. Met open mond kijkt het publiek naar een schouwspel dat zowel spontaan als aandoenlijk is. Er gaat nogal wat mis, maar dat wordt opgelost met een gezonde dosis zelfspot. The Luyas roeren in ieder geval tot tranen vanavond. De zoete klanken van de hoorn, de oprechte verlegenheid en de prachtige arrangementen dragen hier erg aan bij. Het laatste nummer wordt door de heren van The Dodos meegespeeld en sleept je mee in de Canadese fantasiewereld.

The Dodos herinnert Nijmegen zich nog wel van de-Affaire 2009. Het Amerikaanse duo blijkt vanavond uitgebreid te zijn met een extra gitarist. Hoewel de band op plaat vaak rustig klinkt, komen de nummers vanavond vrij dansbaar uit de verf. De muziek van het drietal is een combinatie van folk en indiepop, waarbij de zanger vaak uithaalt met korte stoten, die het tempo van de muziek wat lijken te versnellen.

Op het eerste gezicht lijkt de muziek simpel en toegankelijk, maar als je beter luistert, kan je horen dat The Dodos op een vreemde manier moeilijke muzikale stukken verteerbaar maken voor de luisteraars. Wie dit opmerkt, geniet nog meer van de luisterliedjes en doet een voorzichtig dansje. Toch blijven de jongens niet tot het laatste moment boeien. Vooral de eerder genoemde kort gestoten zang en de alom bekende folky sound laten niet veel ruimte over voor flowverhogende elementen. Die elementen voor een speciale ervaring hebben The Luyas beter door, hoewel hun abstracte kunst leidt tot erg uiteenlopende reacties. Al met al een heel bijzondere avond met twee bands die op verschillende manieren weten te spelen met hun muziek.