Taxidermist: verschillende rockgenres maar geen geheel

Capabele bands zorgen voor leuke avond zonder kippenvel

Tekst: Merijn Coert / Foto's: Bernard Bodt ,

Een ep-presentatie is altijd een reden voor een feest en kijkend naar het redelijk volle café voorin de Merleyn, lijkt het deze avond te gaan gebeuren. Een frisse nieuwe band met een alom herkenbare sound doet de aftrap.

Capabele bands zorgen voor leuke avond zonder kippenvel

Een ep-presentatie is altijd een reden voor een feest en kijkend naar het redelijk volle café voorin de Merleyn, lijkt het deze avond te gaan gebeuren. Een frisse nieuwe band met een alom herkenbare sound doet de aftrap.

Repelling Lowdogs levert ons een stevig stukje rock dat zijn basis duidelijk vindt in de jaren negentig. Toch zijn er her en der kleine invloeden te horen uit andere genres en andere tijden en dat wordt gelijk verklaard door een bezoek aan hun MySpace. De mannen komen niet alleen uit verschillende hoeken van het land, maar ook uit redelijk verschillende muziekgenres. Helaas komen er niet veel mensen opdraven om ze vanavond in de Merleyn te aanschouwen en dat verdienen ze niet.

De recent ontstane band staat er alsof ze al jaren samen spelen. Leuke gitaarriffs, stuwende drumpartijen en een knorrende bas leveren rock zoals het hoort, zonder bijzonder te willen doen. Dan toch nog een minpuntje: er mag wat geschaafd worden aan de zang. Er komt namelijk vervelend standaard gejengel uit en dat is jammer. Extra zanger, zangles, anyone?

Dan is het aan de hoofdact Taxidermist om het feest daadwerkelijk te laten beginnen. Gelukkig voor hen staat de zaal al redelijk snel gezellig vol en genieten de meeste mensen en zijzelf van het optreden. Met een redelijke lichtshow, een eigen geluidsman en eigen enthousiasme krijgen ze het publiek warm voor een welgemeend applausje en zelfs her en der wat heupbewegingen.

Welnu, het is toch jammer dat hun muziek geen solide geheel vormt. Ja, het rockt, en ja, er komen bekend in het gehoor liggende genres (denk aan de rock/metal/rap van Queens of the Stone Age, Rage Against the Machine en natuurlijk het helaas ter ziele gegane Mosqio).
Deze bands worden door veel mensen als goed betiteld, maar Taxidermist blijft een samenraapsel in tegenstelling tot een eenduidig geluid. Zo wordt de geluidsrariteitenman achter de toetsen, die toch de lijm moet zijn tussen de verschillende muziekstijlen, voor het grootste gedeelte van het optreden letterlijk en figuurlijk in de hoek gezet. Het optreden en de muziek wordt namelijk vooral gedomineerd door de bas en gitaar, maar dat kan in dit geval natuurlijk simpelweg aan het geluid in Merleyn liggen.

Conclusie van de avond is dat iedereen op twee goede bands is getrakteerd. Een leuke avond en beide bands zijn capabel maar er ontstaat (nog) geen kippenvel op de huid.