Overtuigend Nijmeegs banddebuut van Lea

Lea maakt hooggespannen verwachtingen meer dan waar in Merleyn

Tekst: Hendrik-Jan Derksen / Foto's: Mike Nicolaassen ,

Tijdens de cd-presentatie van Lea’s eerste album Can I Come By? leek het wel een grote who’s who van de Nijmeegse muziekscene. Merleyn was afgeladen met een verwachtingsvol publiek: hoe zouden Lea’s breekbare prachtliedjes klinken onder begeleiding van gitaar, bas en drum? Na twee nummers was het duidelijk: Lea en haar band zullen het ver gaan schoppen.

Lea maakt hooggespannen verwachtingen meer dan waar in Merleyn

Het lijkt wel een grote who’s who van de Nijmeegse muziekscene, de cd-presentatie van Lea’s eerste album 'Can I Come By?' in een volgepakt Merleyn. Het publiek kijkt verwachtingsvol uit naar het optreden van Lea met band. Een groot deel van het publiek heeft Lea tot nu toe voornamelijk  zien spelen in singer- songwritersetting. De vraag is dan ook of - en zo ja hoe - de vaak  breekbare prachtliedjes van haar country-noir debuutalbum zich staande zullen weten te houden in een klassieke drum-, bas- en gitaarsetting.

Vanaf het eerste nummer is het antwoord duidelijk, Lea’s songmateriaal is zo sterk en de arrangementen zijn zo slim in elkaar gezet dat de vertaalslag moeiteloos kan worden gemaakt. 

Bij de eerste twee nummers moeten zowel Lea als de band even wennen (waarschijnlijk ook aan de vele bekende gezichten in de zaal), maar vanaf het derde nummer Country Home klinkt het geheel steeds meer als een hechte band. De speelvreugde spat er vanaf - en dat terwijl het pas de vierde gig in deze bezetting is! Het geslaagde optreden is naast Lea ook te danken aan de goede muzikanten. Maarten Kooijman (gitaar), Diets Dijkstra (bas) van Johan en Björn van den Boom op drums zorgen ervoor dat de subtiliteit van het debuutalbum en Lea’s stem prima kunnen gedijen deze avond.

De live sound is zeker anders dan de country-georiënteerde productie van het album. De wat steviger neergezette nummers als Again en That Day krijgen mede door de lekker wollige bassound een westcoast-gevoel, waarbij Lea’s stem bij vlagen doet denken aan Jefferson Airplane’s Grace Slick.

Hoogtepunten op deze avond zijn naast het moddervette Gretsch-spel van Maarten Kooijman, met name ook de nummers die Lea solo op het podium deed: het nummer Lullaby met subtiele ondersteuning van Kooijman en de klassieker in de dop Susanne. Je kan in Merleyn een speld horen vallen, kippenvel!

Na een toegift met pianoballad My Side of the Wall en singalong tune Come and Sing for Me kan iedereen maar één conclusie  trekken. Als Lea met deze band nog flink wat optredens in het vooruitzicht heeft en de live sound nog wat meer uitgebalanceerd raakt, is ze klaar om met dit debuutalbum naast Nederland ook in het buitenland hoge ogen te gooien.