Was 2009 het jaar van De Staat? Jazeker wel. Torre Florim en zijn mannen kregen begin vorig jaar torenhoge verwachtingen op hun schouders gelegd, maar hebben die met verve ingelost. Vanavond staan ze in een bomvol Doornroosje om hun lange toer door Nederland af te sluiten waar zij hem ook begonnen.
 
In het voorprogramma speelt Go Back To The Zoo (GBTTZ), een frisse band die het ook erg goed deed in 2009. De muziek van GBTTZ klinkt ontzettend Engels, ligt makkelijk in het gehoor en de refreintjes zijn onweerstaanbaar. Nadat zij een ep met Torre Florim gemaakt hebben is hun single Beam Me Up gebruikt in een wereldwijde Nike-reclame en heeft GBTTZ een contract getekend bij het grote label Universal.

Het optreden van GBTTZ is goed maar wel veel van hetzelfde. Tot er aan het eind van de show een pareltje opduikt. Een rustmoment, met een lang uitgesponnen intro met een semi-akoestische gitaar en een zeer spannende opbouw die uitmondt in een vette finale met dubbelloopse gitaarlijntjes. Mooi. Het laatste nummer is Little By Little en gaat volgens de boomlange zanger Cas Hieltjes over kakken op het dak van Tivoli! Toch benieuwd wat daar voor verhaal achter steekt.
 
Als De Staat opkomt zien wij vooral de sterretjes die zij in de hand houden en we horen indianengezang, donkere toetsen en ronkende ritmes, totdat het openingsnummer ontaardt in een pandemonium van geluid.

Vanaf dat moment is De Staat de gesmeerde rockmachine die zij is. Met goede songs die het midden houden tussen Prince en Queens Of The Stone Age, met ook wat snufjes Big Black, Talking Heads en TV On The Radio. Maar De Staat kun je niet betrappen op na-aperij of plagiaat. De nummers zijn origineel en eigen en het bandgeluid is ongeëvenaard.

Frontman Torre Florim klinkt uitstekend en steekt qua stem Mark Lanegan naar de kroon, gitarist Vedran Mircetic speelt net zo makkelijk surfloopjes als zweterige blues-riffs. De immer scherpe Jop van Summeren heeft naast een beukende bas ook nog een fraaie tweede stem en drummer Tim van Delft is strak als een tight jeans rond de billen van een 16-jarige bakvis, en is nauwelijks zichtbaar tussen een woud van bekkens en rondzwierende krullen. Dan is er nog Rocco Hueting, de sjamanistische koebel- en tamboerijnenshaker die ook nog eens jarig is vandaag.

De Staat is weer even thuisgekomen en geeft een gloedvolle en retestrakke show. Hoogtepunten zijn Sleep Tight, Wait For Evolution, You’ll Be The Leader, de terechte hit The Fantastic Journey en het soulvolle We’re Gonna Die waarin een prachtige slide, een vleugje Soundgarden, een duistere sfeer en de vette kick van drummer Tim om de aandacht vechten.
 
Ze sluiten de avond af met een rockende en rollende toegift en bewijzen dat 2009 echt hun jaar was. En, niet te vergeten, dat zij op dit moment de beste rockband van Nederland zijn.