De grote zaal van Doornroosje vult zich voor de I Feel Luv avond gestaag met vertegenwoordigers van diverse scenes: van krakers en metalheads tot brave burgers. Rond een uur of elf uur is het tijd om de oldschool gabber-moves uit de kast te trekken en alle frustraties omtrend dagelijkse beslommeringen lekker van je af te transpireren. Dít is waar het leven om draait!          

Aan Captain Hell & The Sweet Monicas de eer om de aftrap te nemen. Onmiddelijk na opkomst zetten ze het catchy nummer Schlau in, waarmee ze de toehoorders direct warm maken. Zanger Gerjan, compleet met hippe Rayban-zonnebril op sterkte, gaat samen met zijn twee companen volledig uit zijn dak. De band heeft er zin in vanavond en het publiek evenzeer: een mini-pit wordt ingezet en er wordt snoeihard op los geheadbangt. Dit is keiharde liefde. Dit is rock ’n roll. En als het zweet nu nog niet op je voorhoofd staat, ben je hier op de verkeerde plek.

Hoewel het feestje van Captain Hell een perfecte inleiding is voor Aux Raus, wordt al snel duidelijk dat het gros van de mensen voor de laatstgenoemde band is op komen dagen. Met een vers uitgebrachte plaat (The Brick Is In The Air) en een flinke portie overgave in de aanslag overdonderen zij hun fans. Frontman Bastiaan Bosma, immer met ontbloot bovenlijf, en gitarist Luuk Bouwman tonen zich als ware podiumbeesten. Een ontblootte reet waar een microfoon voor wordt gehouden, nipple-twists en wild gespuug in de rondte: men kijkt er in dit Aux Raus-universum niet meer van op. Het publiek wordt aangemoedigd het podium te beklimmen en er wordt volop gecrowdsurft. Ondertussen komen snoeiharde nummers als Rasthof Deutschland, Fall en Snails voorbij. Dit concert vormt een powerworkout waar men nog dagenlang spierpijn en schorre stembanden aan over zal houden. Met het zout nog naprikkend in de ogen en een kletsnatte rug van het zweet begeef ik me intens gelukkig backstage. Wat mij betreft hoeft Dj Scrambled de avond niet meer compleet te maken: dat is hij al.

Deze avond draait om liefde en loos gaan in één groot zwetend paradijs. Hoezeer ik het ook zou proberen: er valt gewoonweg niets negatiefs te zeggen. Beide bands bestaan uit enthousiaste lieden zonder kapsones, die het zowel nationaal (Captain Hell) als internationaal (Aux Raus) beloven te gaan maken.