Op het Body and Soul Open Air is er niet alleen aandacht voor het stevige lichaam, maar ook voor de breekbare ziel. In een tent helemaal achterin in het Openluchttheater in de Goffert staat een klein podium waarop het vooral draaide om de gemoedstoestand van de mens en om het nadenken over de kleine en grote zaken in het leven. Klein was het zeker, maar een mogelijk intieme sfeer ontbrak en dat kwam vaak door de rokers. In de partytent was het zo krap dat een sigaret al snel op een kolencentrale leek. Enfin, de muziek was wel prima.   

Ivy Skate & Noah Star hebben de eer om de Soul Stage te openen. Het duo laat zich inspireren door de slome en ontspannende kampvuurmuziek van Jack Johnson en consorten. Maar in plaats van dodelijke saaiheid blazen Skate en Star de muziek nieuw leven in door funky elementen en humor. Godzijdank nemen zij zichzelf niet al te serieus, een nummer wordt graag meerdere malen onderbroken voor een paar grappen en grollen. Het is allemaal zeer vermakelijk.

Minder vermakelijk is Corijn, maar hij moet het dan ook hebben van de liedjes die zo kenmerkend zijn voor singer-songwriters. Niet alle clichés zijn hier van toepassing. Uiteraard zijn de liedjes goed verzorgd met prima gitaarspel en zang, maar daarnaast klinken zij ook wat luchtiger. De fluisterliedjes liggen niet te zwaar op de maag en dat komt het optreden ten goede. Nu moet Corijn nog aan zijn presentatie werken, want hij komt wat nors over. Dan zit het wel snor met de intieme sfeer die bij een singer-songwriter hoort.

OIIO wacht tot de band op het grote podium afgelopen is. Het keuvelen van de band wordt overstemd door de nog hardere kletsende studenten. OIIO bestaat uit een drummer, twee gitaristen en een zangeres. Ze passen er nog net in. Als ze beginnen wordt het wat stiller, maar helemaal lukt het ze niet de aandacht vast te houden. OIIO maakt luisterliedjes met mooie teksten. De zang bevalt me wel en de muziek doet me denken aan jaren negentig grunge. De bandleden zijn wel wat jonger dan ik toen was, maar toch hoor ik die invloeden goed. Sommige liedjes zijn inderdaad “gewoon leuk”, zoals er eentje aangekondigd wordt. Vooral als de gitaarsolo een uitstapje richting metal maakt. Soms zijn ze ook wat saaier, maar dat kan ook aan het geluid en de opzet van de tent liggen.

Merijn van Haaren kan ik eigenlijk helemaal niet zo goed zien, zo druk is het geworden in de kleine tent. Buiten zie ik alleen maar de hoed van deze zanger van Navarone. De drukte is er niet voor niets, want Merijn geeft een fijn optreden met goed in het gehoor liggende liedjes. Bijvoorbeeld de cover Iris van The Goo Goo Dolls. Toegankelijk en goed gedaan, eigenlijk valt er weinig meer over te zeggen.

Afsluiter op de Soul Stage is Eve’s Apple’s. Zij maken onvervalste country, met veel plezier gebracht. Zij verrassen ons met een lekker fris afwisselend optreden. Er wordt gedanst en er wordt gelachen, maar ook de echte snik ontbreekt niet. Voor het eerst vanavond wordt het echt even helemaal stil in deze tent bij hun versie van Jolene. Dat is best bijzonder, want als we uitgenodigd worden om mee te zingen met I’ll Fly Away is het goed duidelijk hoe de goedkope alcohol het publiekskoor parten speelt.

Het is een leuk concept om naast een groot podium ook een kleine tent te hebben om tegenstand te bieden aan het rockgeweld op het hoofdpodium. Nadelig was wel dat de tent wel heel klein was en ook nog slecht bereikbaar. Maar de eerste editie van Body and Soul Open Air mag als een succes beschouwd worden. Hopelijk organiseren ze het volgend jaar weer en trekt het ook een gevarieerder publiek. Dat is het namelijk waard!