Opener Most Unpleasant Men doet erg zijn best, maar heeft het publiek in Barok niet mee. Het geklets van de mensen blijft hoorbaar tijdens de nummers. Als de toetsenist zegt dat de mensen wel wat naar voren mogen komen, wordt daar geen gehoor aan gegeven. De nummers die gespeeld worden, zijn moeilijk te plaatsen. Er lijkt niet altijd een lijn in te zitten en klinken daarom soms wat rommelig. Maar dit kan ook heel goed de bedoeling zijn. Op sommige momenten is namelijk wel iets van Radiohead te herkennen in de stijl van de band.
Ook in Luxor Live staat vanavond een tweetal bands op het programma: het Eindhovense Mur Du Son mag als eerste aan de bak en wat opvalt aan dit electro-rockende vijftal is het grote enthousiasme. De geluidsmuur die Mur du Son optrekt doet denken aan die van bands als Vive La Fête, Goldfrapp en Faithless. De dikke basis van stuwende beats en samples uit de laptop wordt door de elektronische drums, basgitaar en elektrische gitaar overspoten met een kleurrijke dunnere laag muzikale graffiti. De zangeres bundelt haar positieve podiumuitstraling met een in kracht iets achterblijvend stemgeluid, dat in combinatie met de muziek leidt tot een aanstekelijk geheel, maar de halfvolle zaal niet in vuur en vlam weet te zetten.
Het is druk bij Black Bottle Riot. Het café is ongeveer tot de nok gevuld en anders dan bij Most Unpleasant Men heeft Black Bottle Riot het publiek in Barok wel mee. Er wordt zelfs gedanst op het lekkere strakke optreden van de band uit Nijmegen. De af en toe scheurende gitaarsolo’s doen het optreden alleen maar goed, al is het lange instrumentale stuk in de set niet iets waar het (uitgaans)publiek op zit te wachten. Hoe dan ook: Black Bottle Riot, dat al een aardig gevestigde naam in de (regionale) popscene heeft, maakt met dit optreden zijn reputatie waar.
Door technische problemen begint het optreden van Fremdkunst in Orewoet veel te laat, met als gevolg dat ze slechts een korte set kunnen spelen. Hun opstelling met twee draaitafels, verschillende iMacs, veel effectappraratuur en een gitarist aan de zijkant ziet er curieus en interessant uit. Toch is de muziek niet zo boeiend. Met de draaitafels maken ze funky mellow beats die niet dwingen tot luisteren. Daar verandert ook de solerende gitarist weinig aan. Het publiek staat dan ook vooral door het optreden heen te kletsen. Leuke achtergrondmuziek, maar te veel lounge om de aandacht vast te kunnen houden.
Nee, dan The Benelux. In café De Kroeg zullen ze niet vaak zo'n aparte band hebben gezien. Deze viermansformatie bestaat uit een zanger, drummer, gitarist en trompettist. Daarnaast wordt ook de nodige electronica gebruikt met effecten, samples en live ingespeelde loops. De nummers doen zelfs af en toe denken aan The Sparks, omdat de zanger een hoog stemgeluid heeft, de presentatie nogal theatraal is en de liedjes zo grillig zijn. Alleen bij een ballad moeten ze uitkijken, want daar schiet de zanger echt tekort. Verder heeft deze band alles wat veel nieuwe hippe bands als The Virgins en Datarock ook hebben: sturm und drang, lef en uitstraling.
Het Haagse ReBelle vervangt in het bomvolle café The Move Mister Blue Sky dat door ziekte moest afzeggen. De drie sympathieke meiden, die naar eigen zeggen de hele afgelopen nacht zijn doorgegaan, doen dat met verve. De girlpower rock knalt het publiek in dat er enthousiast op reageert. Frontvrouw Laura is met haar haren voor haar ogen en haar houding net Dave Grohl en de muziek heeft soms wel wat weg van Paramore, maar de band weet toch een goede eigen stijl neer te zetten. Zelfs het wat ‘rustigere’ nummer voor de overleden opa van de zangeres en bassiste heeft nog een rockinhoud. ReBelle is een band die met haar rockgehalte echt bij de Popronde past.
De rockformatie Headmode uit Zierikzee staat op het programma in Barron. Na het eerste nummer stappen ze weer het podium af. Hoewel ze erg goed spelen, ontbreekt een beetje de interactie met het publiek. De drie mannen kijken amper de zaal in. “Dat gebeurt onbewust. We letten daar niet echt op, weetje, het moet wel écht zijn”, aldus zanger en gitarist Sandor. Headmode speelt erg lekkere rock. Sommige nummers doen denken aan de Editors, andere weer aan Queens of the Stone Age. Het is vrij snel en erg strak. Ondanks het hoge muzikale niveau lijkt Headmode niet de populairste band. Het publiek lijkt namelijk een beetje stijf vanavond. Op de voorste rij is men nog wel enthousiast, maar verder achterin is men niet bezig met de band.
Landmark 105 is behoorlijk poppy maar dat mag de pret niet drukken. In een afgeladen Barron - er zijn ruim honderd mensen - krijgen ze het publiek wel mee. De sfeer in Barron gaat synchroon met de sfeer van de muziek. Landmark 105 is meer van de rustige muziek. Het blijkt perfect om bij te relaxen. “We gaan een paar rare liedjes voor jullie spelen”, roept zangeres Liesbet voor aanvang. Wat zou ze daarmee bedoelen? Spoedig blijkt dat het wel meevalt met het rare. Relaxte nummers, afgewisseld met wat sneller repertoire maakt het tot een aangenaam optreden. Het ene nummer doet denken aan Norah Jones, terwijl een ander nummer weer herinneringen aan Janis Joplin ophaalt. Wat deze band zo leuk maakt is de verscheidenheid binnen de band. Allemaal hebben ze weer andere invloeden, maar samen klinkt het erg goed.
This is Total War, een electro act, bestaande uit een zangeres en een DJ, moet je live hebben gezien voordat je een objectief oordeel kunt geven. Klinken de beat en zang op audio nogal mat en vlak, live komen ze des te harder en energieker uit de verf. De charmante zangeres Mante wordt werkelijk belaagd door fotografen, maar laat zich daardoor niet van de wijs brengen en gaat helemaal op in de muziek. Enige minpunt is de wat korte set van de Tilburgse band, maar wel heerlijk energiek en dansbaar.
De afterparty in Willemeen met Barbarella en Hooghwater vormt als vanouds een geslaagde afsluiter!