Het is niet erg druk wanneer Velcro Tapes (voorheen bekend als Faun) begint aan hun optreden in het voor de band inmiddels vertrouwde Allicht. Al snel blijkt ook dat een gedeelte van het publiek niet eens is gekomen om te luisteren naar deze Nijmeegse alternatieve rock band. En dat is op zijn minst zonde, want het optreden van Velcro Tapes is best de moeite waard.
Het eerste nummer wordt stevig ingezet, maar toch lijkt het alsof ze wat opstartproblemen hebben. Hier en daar loopt de timing niet helemaal lekker. Pas tijdens het derde nummer hebben ze de smaak te pakken. Het optreden blijft vervolgens strak tot aan het einde. De opbouw van een aantal nummers, is niet altijd even logisch. Het effect hierdoor is soms speels maar het maakt het veelal rommelig. Ook lijkt het einde van sommige nummers is niet goed uitgedacht waardoor het voor het publiek niet duidelijk is wanneer ze mogen applaudisseren. Dit komt de uitstraling van de band niet ten goede. Hebben ze er wel zin in vanavond?
Drummer Frank lijkt in de ruigere nummers meer op zijn plek te zijn. Hij doet op enige momenten zelfs denken aan een Josh Homme wanneer deze achter het drumstel kruipt. En dit komt niet alleen door de rode haren! Velcro Tapes heeft aan zangeres Annelena een hele goeie. Ze durft voluit te gaan en komt met gemak boven de rest van de band uit. Ze is beter te verstaan dan zanger Tymon, wiens stem overigens mooi samen gaat met die van Annelena. Heel af en toe komt er bij hem een vibrato tevoorschijn die wat weg heeft van die van Brian Molko.
Er zitten ook een paar Nederlandse nummers in het repertoire van Velcro Tapes. Het is dat deze worden aangekondigd, want als je het niet van ze wist, had je het misschien niet eens opgemerkt. Naar mijn weten gaat dit genre niet zo vaak samen met Nederlandse teksten dus in dat opzicht is het verfrissend. Maar je kunt je afvragen of deze nummers niet toch beter af zouden zijn met een Engelse tekst. Vanavond zeker, omdat het erg slecht te verstaan is. En dat komt een Nederlands nummer niet ten goede.