Zwolle heeft Fakkelbrigade, Nijmegen heeft Zo Moeilijk. De trots van de Waalstad heeft officieel nog maar één cd uitgebracht (die tijdens de show lukraak het publiek in wordt gegooid), maar kan nu al putten uit een groot repertoire dat goed bekend is bij het publiek vanavond in Doornroosje. Daarnaast heeft Zo Moeilijk natuurlijk het voordeel dat ze een thuiswedstrijd spelen. Niets is fijner dan voor je eigen publiek te spelen. En dat wordt ook uitgebuit door de rappers; springen, handen in de lucht, klappen op commando, het lukt allemaal vanavond bij dit publiek. De ietwat donkere teksten van de band worden vormgegeven door de ene keer een pompende beat, de andere keer door een wat rustigere melodie, waardoor het publiek de ene keer los gaat en de andere keer volstaat met een hand in de lucht. Jammer genoeg is de tekst van de nummers (met oordoppen in) niet altijd goed te verstaan. Hoogtepunt van de set is Controle wanneer het publiek andermaal goed reageert op de aanwijzingen van de rapformatie die net als Fakkelbrigade verbonden is aan het fameuze Nederlandse hiphoplabel TopNotch.

Toch is en blijft Fakkelbrigade het echte hoofdprogramma, getuige het feit dat dan de hele zaal, van voor naar achter, losgaat. Rico en Sticks zijn terug in Doornroosje, maar nu samen met Typhoon, Sanders, James en beatmaker A.R.T. als leden van Fakkelbrigade. Ze weten er, net als bij Opgezwolle, een ouderwets feestje van te maken met naast de nieuwe optimistische nummers van de jongste cd Colucci Era een paar oude nummers van Opgezwolle (o.a. Tunnelvisie en Hoedenplank) en nummers van Typhoon en James zelf. Opvallend daarin is de sfeer van de nummers. Je kunt horen dat de tracks van Colucci Era wat optimistischer zijn. Deze nummers zijn vooral een oproep aan de buitenwereld om te genieten van het leven. De nummers van de rappers zelf hebben vaak een wat donkerder tintje.

Typhoon is, zoals altijd eigenlijk, de gangmaker vanavond en zijn enthousiasme slaat aan bij het publiek. Zijn wilde sprongen maken van de voorste rijen in de zaal een kolkende massa. Na afloop zie je direct wie vooraan heeft gestaan. Uit die explosiviteit van het publiek blijkt maar dat Opgezwolle naadloos is overgegaan in Fakkelbrigade, doelend op de populariteit. Rico en Sticks hebben geen greintje roem hoeven inleveren en ze zijn er misschien zelfs op vooruitgegaan. Met Colucci Era, of misschien wel gewoon met hun namen bewijzen de ex-Opgezwolle-leden samen met Typhoon opnieuw een supergroep te zijn met de beste rappers van ons land in één groep.

Maar Nijmegen mag zeker ook trots zijn op Zo Moeilijk. Ook zij worden nog even het podium opgeroepen om deel te nemen aan het feestje. Zo Moeilijk werkt niet voor niets samen met Fakkelbrigade. Een mooi moment breekt aan wanneer er door de toeschouwers tussen de nummers door een  minuut lang “Nijmegen, Nijmegen, Nijmegen!” wordt gescandeerd.
Het Nijmeegse publiek is trots. Trots op Zo Moeilijk en ongetwijfeld ook trots op Fakkelbrigade. Niet voor niets was het concert al ruim van tevoren uitverkocht en is er na Opgewolle een nieuwe groep opgestaan. “Koning Keizer Admiraal, Fakkelbrigadiers kennen ze allemaal!”