Er staat een avondje metal op het programma, dat betekent suizende oren, nekkrampen en blauwe plekken. De opener van vandaag is de Aaltense band Eternal Blackout. Zij spelen hardcore met wat thrash-invloeden. De zang klinkt zoals bij hardcore gewoon is: veel schreeuw, weinig melodie. Heerlijk! Bij de instrumenten is buiten hardcore ook de invloed van thrashbands als Destruction en Kreator te horen. Toch is de hardcore overheersend.

Zanger Stephan merkt op dat het publiek niet erg veel beweegt: “Jullie mogen wel headbangen, als jullie knikkebollen zijn we ook tevreden.” Daar lijken de mensen geen zin in te hebben, totdat er een beloning aan verbonden wordt: “Wie ’t hardst knikkebolt krijgt een cd.” Dat laat een van de aanwezigen zich geen tweede keer zeggen en headbangt zich een fractuur. De cd gaat naar hem.

Dan is het de beurt aan Panoptikon, niet te verwarren met de (bekendere) Finse naamgenoot. Het licht gaat uit en er klinkt een onheilspellend muziekje van band. Als de band begint te spelen gaat er iets mis: de zanginstallatie werkt niet. Pas na een minuut wordt het opgemerkt door de spelers zelf. Na vervanging klinkt het pas zoals het hoort. Toch is de band niet compleet; een gitarist kampt met een voetblessure zodat Panoptikon met een man minder moet spelen.
 

Panoptikon maakt death metal en dat kan het publiek wel waarderen. Er staan beduidend meer mensen in de zaal dan bij het eerste optreden en men staat ook veel dichter op het podium. De vocalen zijn echter niet zo goed te plaatsen: is het nou grunt of scream? De waarheid ligt ergens in het midden. Gelukkig is het gitaarwerk erg goed: het gaat razendsnel en klinkt erg strak. Panoptikon zet alsnog een goede show neer.

Ongeveer zeventig mensen komen af op Brutal Assault, dat hun nieuwe plaat Revenge komt presenteren. De zware grunts doen de zaal daveren. Het wordt begeleid door de zware metalen van de gitaren en drums. De band maakt death metal zoals het in de oldschooldagen gemaakt is: snel, hard en onverstaanbaar. Erg vet is het snel/langzaam-contrast dat in vrijwel ieder nummer zit. Een nummer begint snel, er volgt een minder snel tussenstuk, waarna het oude tempo weer wordt aangenomen. 

Brutal Assault veroorzaakt bijna onafgebroken een rij van headbangers vooraan en een groep moshende fans daarachter. Toegegeven, het is onmogelijk je hoofd stil te houden bij het horen van deze lekker klinkende metal. 

De uit Doetinchem afkomstige band valt op door de interactie met de zaal. Ze kijken steeds de zaal in, seinen naar de mensen, poseren voor foto’s en zelfs worden stukken zang overgenomen door een grunter uit het publek. Dat voegt natuurlijk een extra dimensie toe aan het optreden. Na een dubbele toegift is het klaar. Het publiek wordt uitgebreid bedankt en dan zit de avond erop. De oren suizen, maar het is het absoluut waard. Wanneer spelen ze weer?