Het is de beurt aan ronkende gitaren op deze GESEL XL avond in The Stage.

Al bij de soundcheck trekt Automatic Sam de aandacht. Vooral de drummer weet de vellen goed te raken doormiddel van een catchy beat. Als het viertal begint te spelen krijgen ze gelijk de zaal mee. Automatic Sam speelt zeer stevige rock met duidelijke bluesinvloeden. Gitaren zwaaien alle kanten uit. Er wordt zelfs nog een solo gespeeld met de gitaar in de nek.

Zanger/gitarist Pieter merkt tijdens het stemmen op dat een extra gitaar geen overbodige luxe is: “We zijn niet zo rijk dat we 10.000 gitaren hebben”. Na het korte oponthoud knalt het kwartet verder. Drummer Bob heeft er duidelijk zin in. Doordat hij net iets te enthousiast de snare raakt, kan hij morgen een nieuw vel aanschaffen. Ook de hi-hat heeft het optreden niet overleefd. De band sluit af met een cover: Rambling Roads van MC5, waar het Achterhoekse kwartet fan van is. Dit steekt wel een beetje af tegen de rest van het optreden, maar het mag de pret niet drukken. Automatic Sam is een zeer vermakelijke band die zeer sterke, pakkende muziek maakt.

Diggeth speelt vanavond erg goed. Live spelen ze nog beter dan op cd. Hun pakkende riffs zorgen ervoor dat het onmogelijk is om stil te blijven staan. Het drietal speelt metal met veel rock-’n-roll-invloeden en een vleugje southern rock. De band knalt veel nummers van hun nieuwe album de zaal in. Dat kunnen de fans zeker waarderen: een groepje headbangers bangt, mosht en crowdsurft erop los. Vooral bij het nummer 98288 zijn deze fans het onrustigst.

Een opvallend gegeven is dat bij Diggeth de mensen het dichtst bij het podium komen. Dat is niet vreemd: de beide andere bands spelen erg goed, maar Diggeth steekt er toch net iets bovenuit. Nog voor iedereen genoeg heeft gehoord wordt het laatste nummer al aangekondigd. “Van mij mogen ze de hele avond spelen”, merkt een bezoeker op. Inderdaad, Diggeth is een genot voor het oor. Een absolute aanrader.

De afsluiter van de avond is Black Bottle Riot. Deze Nijmeegse rockers maken het feest compleet met behoorlijk vlotte rock ’n roll. Snel en hard zijn de kernwoorden bij Black Bottle Riot. Na een stuk of vier van deze lekkere nummers gooit de band het over een andere boeg: “Nu is het tijd voor blues.” Wat volgt is een zeer zware blues. Het is een welkome afwisseling na al het geweld. Toch is het weer hard, maar zo dat het toch als een rustpunt aanvoelt. Verrassend leuk is de mondharmonica die erbij gebruikt wordt.

“Ik wil het volgende nummer geen ballad noemen, maar het is wel rustig”, spreekt de frontman de zaal toe. “Janken!”, klinkt het uit het publiek, maar zover komt het niet. Black Bottle Riot zet een goede show neer. De mensen vermaken zich prima. Mooie afsluiting van een stevig avondje rock en metal in The Stage.