Strak in het pak komt Frank Boeijen op. Het is net iets meer dan 30 jaar geleden dat hij met de Frank Boeijen Groep in Doornroosje debuteerde, maar die jaren zijn hem vanavond niet aan te zien. Boeijen presenteert vanavond zijn nieuwste album ‘Camera’ en heeft er zichtbaar zin in. Hij is rebels, vol zelfspot en open. Het is zijn feestje. Dat maakt het vanaf het begin al bijzonder om bij te zijn.
Boeijen doet dan wel erg lang mee in de Nederlandse muziekscene, het publiek in het uitverkochte Doornroosje is van alle leeftijden. Er zijn oude vrienden, bekenden en fans, maar ook opvallend veel twintigers en dertigers. Zij worden verwend met een mix van oud en nieuw materiaal.
Boeijen zelf heeft een jonge uitstraling. Bij het eerste nummer zie ik een sigaret tussen de snaren van zijn gitaar geklemd. Het zal niet de laatste zijn en hij zal dan ook veelvuldig zijn ongenoegen uiten over het (rook)beleid van de huidige regering.
Boeijen speelt een mooie set, met tijdloze nummers. Met nummers als Aan de bezitters van een ziel weet hij je te raken. De band en hij zijn geweldig op elkaar ingespeeld, het zijn echte vakmensen. Ze weten hoe ze elkaar en het publiek moeten bespelen. En dat gebeurt dan ook veel. Als Boeijen een pauze in de nummers wil, gebeurt dat. Als het publiek moet dansen of klappen, doen ze dat. En Boeijen vindt het heerlijk. Tenslotte geeft hij ook aan niet voor democratie te zijn.
Tussen de nummers door heeft Boeijen vanavond graag het woord. “Kunnen jullie mij verstaan” vraagt hij. “Ja? Dat is dan ook voor het eerst...” verwijzend naar de kritiek en grapjes over zijn uitspraak, zoals “zeg me dat het schnitzel is”. En ja, het gaat nog steeds wel eens op, maar het is verfrissend om te merken dat hij er ook mee spot.
De grote verrassing vanavond is Liesbeth List die Franks nieuwe album komt overhandigen. 'La List' moet wel wennen aan de aandacht die ze krijgt van het Doornroosje-publiek. In het theater of de schouwburg wordt er niet zo luidruchtig geschreeuwd of gelald, en het lijkt alsof ze weer wil vertrekken. Boeijen stelt haar gerust, zo gaat het er in concertzalen aan toe. Zelf lijkt hij alleen maar te groeien van die aandacht. Samen zingen ze De verzoening, en weer is het stil in Doornroosje. Het is prachtig om te zien.
In Nijmegen mag de klassieker Kronenburg Park natuurlijk niet ontbreken. Helaas heeft Boeijen niet de tijd om aan alle andere verzoekjes te voldoen. Hij sluit de avond af met Vergeving, het laatste nummer op 'Camera'. Vanavond laat Boeijen zien dat hij niet alleen een uitstekend tekst- en liedjesschrijver is, maar ook een goede live-artiest. En dat niet alleen. Boeijen heeft dan nog steeds niets met verjaardagsfeestjes, een optreden in een concertzaal is een onvervalst rock-'n-roll festijn. Zelfs met rustige en af en toe wat gelikte liedjes. Dat moet hij vaker doen.