Reach Out to Rock in Staddijk heeft vanavond drie bands in petto. Twee geliefde lokale acts en een ster uit Rotterdam.

De avond begint stipt op tijd met The Vlegels uit Nijmegen. En die doen het goed. Heel fris, soms nog een beetje onbeholpen, maar wel aanstekelijk. Hun indie-pop zit technisch best goed in elkaar en het klinkt allemaal vrij solide voor een nog jonge band. Elze Haukes dartelt in een gestreept zomerjurkje over het podium en je kunt aan de gezichten van de andere bandleden zien dat ze het ook goed naar hun zin hebben. Bij een nummer, wat volgens Haukes een nieuw en titelloos nummer is, is het plezier minder merkbaar, want daar gaat de samenzang met gitarist Roel even de mist in. Maar dat is dan ook het enige waar ze op te betrappen zijn. De nummers mogen nog wel net wat meer spanning krijgen, want soms lijkt het wat veel op elkaar.

Spanning mist er zeker niet tijdens het optreden van Do Not Run We Are Your Friends. Deze multi-muzikale band uit Nijmegen is de laatste tijd vaak te zien geweest op diverse podia. En terecht! Ze bestaan al meer dan 10 jaar en je zou bijna denken dat ze hun tijd jarenlang alleen besteed hebben besteed aan het componeren en samenstellen van hun nummers.

Het zit zo verdomd goed in elkaar allemaal en begeleid door de af en toe jazzy, dan weer gothic klinkende zangeres Marloes, betovert DNRWAYF je met hun muziek. Lastig om ze in een hokje te plaatsen. Hoor je The Gathering in een jazzclub? Hoor je Björk met een alternatieve rockband? Elke keer zetten ze je op een verkeerd spoor. Goed dat een Nijmeegse band zo origineel kan zijn. Het lijkt alsof ze al heel snel weer het podium verlaten, in ieder geval was het veel te kort voor de toeschouwers. Voor de meesten althans, want het moet gezegd worden; you love it or you hate it. De band maakt geen enkel compromis. En dat is mooi.

Dan is de bühne aan Elle Bandita. ‘s Middags twittert ze op haar website: 'Ok, this cry baby is off to Nijmegen. So get yo vanilla asses to my gig!' Maar die asses zijn er echt veel te weinig! Er staan in de zaal ongeveer 35 personen, of zoals Elle het zelf zegt: 10 paarden,  een schaap en een lekker wijf. Tussen het publiek staan leden van De Staat. Florre Torim kijkt en geniet klaarblijkelijk van de straat- rock van de Rotterdamse Elle. Leuk dat zij de moeite hebben genomen om naar Staddijk te komen. Hadden dat nou maar meer mensen gedaan. Als je er niet bij was, heb je echt wat gemist!
 
Met veel lol en cynisme krijgt ze ons wel mee op deze volgens haar ‘betaalde oefen-gig’. Lekker puur en soms een beetje gemeen, dat is Elle Bandita. In haar donkere ogen fonkelt een heidens rock-‘n-roll vuur. En de rest van de band lijkt al net zo bezeten. De gitarist lijkt continu onder stroom te staan, maar speelt wel retestrak. En dat doet de rest van de band ook. Dikke pluim in de vanilla ass van Elle!