Na de cd-presentatie in Lichtenvoorde kan men ook de show in de NDRGRND rondom het debuutalbum van Automatic Sam, genaamd Hot Foot Oil, als geslaagd beschouwen. Het plezier spatte van het podium en dat was te merken in het publiek. Daarom wordt voor de verandering de loftrompet dit keer niet uitgepakt. Twee keer in een week zou ook teveel van het goede zijn. Interessanter is om de band na het optreden bij de kraag te pakken en nader te leren kennen. Onder het genot van sigaretten in een lauwe novembernacht wordt bijgepraat met zanger/gitarist Pieter en drummer Bob.

Wie een optreden van Automatic Sam bijwoont, ziet een homogeen kwartet dat met elkaar in harmonie een strakke prestatie levert waar geen speld tussen past. Dat is wel knap voor het kleine aantal bandjaren.
Pieter: “We bestaan net een jaar maar het voelt aan alsof we al meerdere jaren samen spelen.” Zij vinden zich dan ook allen in een genre. “Wij zijn allemaal grote blues-liefhebbers: R.L. Burnside, Canned Heat, John Lee Hooker, dat soort werk. Dat is iets wat heel sterk in onze muziek te vinden is naast de psychedelische rock.”

Het mag dan opvallend snel gaan met Automatic Sam met een debuutalbum en een onlangs getekend platencontract; de band ziet het niet zo.
“Nou ja, snel? Het gaat wel sneller dan verwacht. Maar als er iemand langs komt en die wil jou tekenen, ja, waarom niet? Het is alleen maar leuk.” Het viertal heeft zich vol overgave op het project Automatic Sam gestort.  “Wij speelden allemaal in andere bandjes. Toen wij elkaar vonden, wisten we gewoon dat wij hiermee moesten doorgaan.”

Opmerkelijk is hoe de leden van Automatic Sam elkaar aanvoelen. Hun podiumpresentatie lijkt dan ook op de opname van hun cd.
“Wij zijn gewoon in een kamer van een vriend begonnen met spelen en daaruit vloeiden dan zes nummers. Het kwam er zo uit.” Dat laat voor het podium ruimte om enigszins te improviseren. Pieter: “We beginnen meestal wat rustig, maar als Bob eenmaal begint te rammen, dan kan ik niet achterblijven.” Bob: “Bij Demons & Sinners, het lange nummer aan het einde, hebben we een beetje Deep Purple ingebouwd, gewoon, omdat het kan.”

Het optreden in de NDRGRND liep dan ook als gesmeerd. Maar waren er ook eens optredens waar het publiek niet zo enthousiast was?
Pieter: “We speelden een keertje voor een stel punkers. Die gingen alleen maar los toen het er bij ons een stuk harder werd. Toen ben ik maar ingesprongen om die lui aan het dansen te krijgen.” Ook in de NDRGRND kon Pieter zich niet in bedwang houden en gaf daarbij 3VOOR12 fotograaf Tom Roelofs een beuk. “Tom kan het zeker waarderen.” Wat rest zijn over het algemeen positieve ervaringen. Bob: “Als het publiek het leuk vindt, dan let je daar niet meer zo op.” Pieter, lachend: “Behalve bij die lui van 3VOOR12 dan, die er altijd een beetje ongeïnspireerd bij staan.”

Plannen voor het volgende jaar zijn er al.
“Wij zijn geboekt voor de Zwarte Cross en gaan een kleine toer in het buitenland doen. We gaan sowieso naar België en Duitsland, maar misschien ook naar Frankrijk en Spanje. We hebben al wat contacten weten te leggen.” Verder wordt er al gewerkt aan de opvolger van Hot Foot Oil, want men heeft de ambitie om minimaal een album per jaar uit te brengen. Het gaat voortvarend met potentie om muzikaal te groeien. Bob: “We hebben al drie nieuwe nummers geschreven. Er komt wel meer groove in, gaan we lekker swingen.” Pieter: “Swingen met teenagers? Of punkers.”