2009 is een sterk jaar voor de Nederlandse muziekscene. Overal bloeit nieuw talent op dat soms uitgroeit tot ongekende hoogte. Hier in de Achterhoek heeft het altijd al gedraaid om rauwe rock-’n-roll. Dat blijkt vanavond weer. Een van de jongste aanwinsten uit het oosten, Automatic Sam, presenteert vanavond zijn debuut Hot Foot Oil.
Vrijdag 20 november doen ze dit dunnetjes over in de NDRGRND in Nijmegen. Het optreden van vanavond geeft minstens vier redenen om Automatic Sam vrijdagavond en in de toekomst live te gaan bewonderen en aanbidden:
1 De muziek
Automatic Sam betitelt zijn muziek als rocknrollpsychedelicbluespunkrock. Met invloeden van de jaren ’60 tot en met nu zit er voor iedereen wat in. Zowel op cd als live worden de nummers perfect uitgevoerd. De verschillen tussen de cd en het optreden zijn echter wel erg groot. De cd is namelijk erg rustig en gelikt vergeleken bij de magie op het podium. Een nummer als Demons & Sinners is een strak uitgevoerd nummer dat op cd al helemaal prima overkomt, maar live er nog een extra dimensie bij krijgt: pure energie!
2 Nostalgie
Bij het eerste nummer staat een man die al zeker de vijftig is gepasseerd, voor het podium pyschedelisch te dansen. Van de glimlach van de man valt nostalgie af te lezen. Give Me Something is een perfect voorbeeld van ouderwetse, psychedelische gitaarrock. De band zou dan ook niet misstaan op het legendarische Woodstockfestival.
3 Interactie met het publiek
Er worden veel grapjes gemaakt tussen band en publiek. Dit is bij elk optreden het geval, maar vanavond draagt het ons-kent-ons gevoel hier zeker aan bij. “Als jullie nou allemaal onze plaat kopen hebben wij geld voor nieuwe gitaren”, grapt zanger Pieter. “En voor een nieuwe broek!” wordt er vanuit het publiek geschreeuwd, doelend op Pieters gescheurde broek. Het publiek is stijf, maar toch blijft de band na en zelfs tijdens nummers steeds weer proberen de mensen aan het dansen te krijgen.
4 Bloed, zweet en tranen
Deze jongens geven alles op het podium. Ze brengen de muziek vol overgave en dwingen het publiek mee te gaan in een drie kwartier durende roes. Op de gitaar verschijnen elke minuut meer bloedspetters. De pompende bas van bassist Harm is in je hele lichaam te voelen. De mond van drummer Bob valt steeds wijder open terwijl hij zijn drumstel bijna mishandelt. Dit keer geen gitaren in de nek à la Jimi Hendrix, maar een bescheiden wandeling door het publiek en een zweetdouche door de rondzwaaiende haardossen.
Om nou te zeggen dat Autom atic Sam ook tranen opwekt is wat overdreven, maar niet onmogelijk. Het lange, meeslepende When She Starts Singing zou, met zijn overweldigende hoogtepunt, een ware tearjerker kunnen zijn. Het symbool van Automatic Sam’s energie is te vinden in hun toegift; MC5’s Ramblin’ Rose. Bij de allerlaatste knal vliegt er een plank van het podium uit de vloer.
Conclusie van deze avond: Automatic Sam is het bezoeken meer waard! Zes nummers houden mij niet lang tevreden. Deze jongens hebben veel meer om te laten horen.
Eerst zien, dan geloven? Ga dan vrijdag 20 november naar de NDRGRND in Nijmegen!