Omstreeks half negen begint de band Polarskin uit het gezellige Breda te spelen. Wat we op ons bordje krijgen is onvervalste indierock. De muziek die de Brabanders maken werkt perfect in Nijmeegs mooiste poppodium. De drumritmes zetten de toon voor de sferische rock van Polarskin. Vergelijkingen met Interpol en (de oude) Editors zijn snel gemaakt. Het loopt als een trein bij de heren en het publiek reageert dan ook dankbaar. Jammer is wel dat bij een spannend moment door de zanger “Spannend hè?” gefluisterd wordt. Maar zowel de muziek als de sfeer die ze overbrengen doen je niet van een koude kermis thuiskomen! Deze band heeft zeker potentie en we zullen hoogstwaarschijnlijk nog veel gaan horen van de uitermate sympathieke Brabo’s.

Half tien, tijd voor de hoofdact van vanavond. Een oorverdovend applaus klinkt als Agua de Annique het podium bestijgt. Na een kort welkom aan het publiek begint de band haar muzikale betoog. Een wat onzeker begin, want het geluid staat alles behalve goed afgesteld. Als de backline wel in orde is, gaat het gesmeerd. De band begint zich meer en meer thuis te voelen in de zeer goed gevulde zaal. De muziek is erg gevarieerd, geen nummer klinkt hetzelfde: van loeiharde gothic tot intieme liefdesliedjes.

Na twintig minuten verschijnt een ‘oude’ bekende op de planken. Annelies Kuijsters van Krezip is het kersverse lid van Agua de Annique. Zij blijkt een zeer welkome toevoeging als toetsenist en voor backing vocals. Het keyboard speelt een belangrijke rol als het gaat om de funky nummers en uiteraard de gothic songs. De cover van de nieuwe hit van Editors genaamd Papillon is een perfecte keuze, het past in de sfeer van de avond. Zangeres Anneke gooit een warme deken over de zaal heen. Haar tong komt ook los tussen de nummers door en dat levert anekdotes op die de avond speciaal maken. Zoals het verhaal over de gitaar die ze van de tourpromoter kreeg en waar ze eigenlijk niet op wil spelen, omdat het ding voor geen meter klinkt. Het publiek eist dat ze hem laat zien en de bassist brengt haar de zessnaar. Ze speelt erop zodat het publiek hoort waarom ze hem niet gebruikt.

Anderhalf uur knallen is wat de band doet en dat is smullen geblazen. De drukte bij de signeersessie na afloop is dan ook niet meer dan logisch. Een gesprek met een oude rocker met een tattoo van een gezette handtekening van Anouk die er eigenlijk stiekem ook een van Anneke wil, een babbeltje over de Captain Morgan rum en rock ‘n roll vatten de avond samen. Er stonden vandaag niet gewoon artiesten op het podium maar échte mensen, met Captain Annique aan het roer!