Na vier voorrondes en twee halve finales is daar eindelijk het moment van de waarheid: de finale van Kaf en Koren 2009. Dit jaar strijden The Circumstances, Mr. Blue Sky en Yesterday’s Men om de gunst van de jury en van het publiek. Echter, het publiek laat het vanavond afweten, Doornroosje is net niet halfvol. Dan moeten we met zijn allen maar extra hard klappen.

Ik heb nu al medelijden met The Circumstances: tijdens het begin van hun optreden is er niet meer dan vijftien man. Weliswaar wordt het wat voller in de loop van hun optreden maar dit gun je niemand, vooral niet als het om een finale van een bandjeswedstrijd gaat. Daarbij leveren The Circumstances hun beste prestatie tot nu toe. In de voorrondes kon de britpop formatie alleen indruk maken in de slotminuten, maar vanavond tappen zij uit een heel ander vaatje. De liedjes zijn echter niet heel erg origineel en zelfs hier en daar een beetje saai. Zij zijn te vergelijken met elk ander typisch Engels bandje. Leuk is wel dat het allemaal stukken onderhoudender is dan verwacht. The Circumstances stralen opeens een soort frisheid uit en dat maakt het kijken aangenamer. Vooral ritmisch staat het als een huis, maar ook variatie is hen niet onbekend. Als de stroom uitvalt, wordt het publiek bezig gehouden met een jazzy en cool intermezzo van de contrabas. Wederom hebben The Circumstances een slot van jewelste in petto. De lichte psychedelica wordt omgetoverd in een uitspattende vulkaan. Zelfs de ingetogen frontman David Groeneweg schijnt er plezier in te hebben.

Mr. Blue Sky bevestigt met de eerste twee nummers waarom zij vanavond hier mogen staan. De polkarock en het nummer over vliegtuigongelukken bewijzen dat deze dames de kwaliteit hebben om puntige en eigenwijze liedjes te maken en dat zij op vele markten inkopen. Het samenspel is dan ook voortreffelijk, hoewel zangeres Aafke Romeijn en gitariste Annemiek Schilpzand duidelijk de hoofdrol spelen. Drumster Marlein Lemmens is echter een niet te onderschatten stille kracht. Bassiste Sarah Thorn Leeson maakt meer indruk tijdens het zingen en de cabareteske interactie met Aafke. Dit is dan ook een van de grote krachten van Mr. Blue Sky. Het optreden, de nonchalante aankondigingen en het animeren van het publiek lijkt zo uit de mouw geschud; alles gaat hen heel makkelijk af. Dit was tijdens de halve finale heel anders toen het heel geforceerd leek. Nu laten de dames de muziek en vooral de humor van hun liederen spreken en maken er een leuke show van.

Enkele leden van Yesterday’s Men zijn pas net binnen. Zij moesten nog met hun andere formatie The Feromones in Amstelveen optreden. “The Feromones? Hebben die niet eerder...?” Inderdaad, Yesterday’s Men heeft dus al ervaring met betrekking tot Kaf en Koren opgedaan. Gek genoeg laat het publiek het dit keer afweten. Op momenten, vooral tijdens de rustige tussenstukjes, is het gepraat in de zaal zo hard dat ik ze aan de andere kant van de zaal kan horen. Yesterday’s Men laat zich hierdoor niet van slag brengen. Het optreden begint met een te dominant keyboarddeuntje waarmee alleen de drummer kan wedijveren. Dat is op zich jammer als je gedurende het optreden je er bewust van wordt dat het minimalistische maar oh zo effectieve gitaarspel een van de muzikale hoogtepunten van de band is. Verder weet Yesterday’s Men hoe zij een theatrale indieshow moeten neerzetten. Hun theaterrock is weliswaar niet zeer toegangelijk, maar de originaliteit en de creativiteit spat er vanaf. Als de piano voor een tweede gitaar wordt ingewisseld, bewijst Yesterday’s Men dat er ook gerockt kan worden, al is het wel op hun eigen, unieke manier. Met het laatste nummer krijgt Yesterday’s Men dan ook eindelijk de zaal stil.

En dan is het moment van de waarheid gekomen. Allereerst wordt de publieksprijs uitgereikt en moeten de mensen voor hun favoriet zo hard mogelijk schreeuwen. Voor The Circumstances juichen mijn 3voor12-collega en ik het hardst uit medelijden voor de geringe opkomst, maar ook wij kunnen het daverende applaus dat Mr. Blue Sky en Yesterday’s Men krijgen niet aan. Het verschil is op het blote oor klein, maar de decibelaantallen hebben Yesterday’s Men als winnaar van de publieksprijs uitverkoren. Dankzij hun unieke en eigen sound wisten zij ook de jury te bekoren; ze hebben hun favorietenrol vanwege hun hoge puntenaantal uit de voorronde meer dan waargemaakt. Maar de andere bands waren echt niet de mindere. Volgens de jury zijn The Circumstances goede muzikanten die een mooie sfeer kunnen neerzetten. Mr. Blue Sky heeft een gezonde schijt aan conventies, mooie samenzang en een goede setopbouw.     

Nobody Beats The Drum is een waardige afsluiter voor de avond. Tijdens de zeer homogene set gaan de voetjes van de vloer. Al lijken sommige mensen niet precies te weten of ze moeten dansen of gehypnotiseerd naar de video-installatie moeten kijken. De beelden gaan mooi op de muziek in. Ondanks een magere opkomst en een respectloze houding weet het publiek toch nog hoe het moet feesten.