Zowel in de voorronde als tijdens de halve finale maakte Yesterday’s Men al behoorlijk veel indruk met hun theatrale, experimentele muziek. Soms met een ongrijpbare zweverigheid, dan weer met grootse uitbarstingen doorwrongen van de emotie – het maakt de muziek van Yesterday’s Men even intrigerend als moeilijk in hokjes te duwen. De band speelt amper een half jaar in deze bezetting en zal het de jury tijdens de finale van Kaf en Koren 2009 allesbehalve makkelijk maken. Tijd voor wat vragen.

Jullie staan in de finale van Kaf en Koren! Hadden jullie dat verwacht?
Nee, dat hadden we niet verwacht. Ondanks dat we de hoogste score hadden in de voorrondes, moet ik zeggen dat ik enorm opgelucht was na de uitslag. Lysogenic Cycle was enorm strak, ik had eigenlijk gedacht dat die ook goede kans maakten om door te gaan. Wij maken namelijk muziek die voor het grote publiek misschien niet zo goed te begrijpen is. Wij zijn een erg theatrale band en proberen meer een verhaal te vertellen dan mensen te entertainen en dat kan soms niet goed overkomen op een jury. Daarnaast bestaan we pas sinds januari. In februari hadden we ons eerste optreden, dus het gaat allemaal erg snel.

Hoe bereiden jullie je voor op de finale van 11 juni?
In de eerste plaats door samen te oefenen natuurlijk! We zitten echter ook in een creatieve boost die al een half jaar duurt, dus we zullen ons daartoe moeten dwingen, vrees ik. De laatste tijd komen er aan de lopende band muziekstukken uit onze vingers. Dit interview ontmoet me ook midden in het uitwerken van een pianostuk a la Satie; misschien speel ik die volgende week donderdag wel ergens tussendoor... 

Kennen jullie de andere finalisten een beetje? En zo ja, wie zien jullie als de grootste concurrent?
Ik ben zelf naar de eerste halve finale geweest en daar heb ik zowel Mr. Blue Sky als The Circumstances gezien. Ik vond vooral The Circumstances erg goed, met name de tweede helft van hun set zoals jullie recensent al opmerkte. Als die band zich wat meer laat gaan, minder nadenkt en zijn gevoel laat spreken, dan hebben we hevige concurrentie. Ik genoot er in ieder geval van!

Wat kunnen we van jullie verwachten in de finale?
Bezielde muziek en nergens vrijblijvend gepingel, uitvergroting van emoties om ze beter te laten zien en een zoektocht naar het grootse en meeslepende in het platte, no-can't-do hedendaagse bestaan. Kortom: terug naar de romantische idee van het bereiken van volmaaktheid door de emotie en het gevoel centraal te stellen en de ratio uit te schakelen.