Bij aankomst bijkt hoe mooi het kleurrijke Doornroosje en de graffiti kunstwerken die zojuist gemaakt zijn afsteken tegen de grauwe zondagmiddag hemelbodem. Doornroosje biedt vandaag onderdak aan de lokale en nationale hiphopcultuur. Met vele optredens van grote en kleinere namen, workshops en battles.

Rond de klok van drie uur zit een groepje jongens al in het café aan de waterpijp te lurken, op Turkse chill-kussens onder het genot van mystery repeats van Pete Philly & Perquisite. Even verderop in de hal is er de ruimte om gemasseerd te worden, worden sneakers ‘gepimpt’ en voedselbonnen uitgedeeld. Eenmaal in de grote zaal aangekomen blijkt welk publiek er vandaag op uitgetrokken is. Naast de gebruikelijke bezoekers van dit soort evenementen, lijkt ook heel groep 8 van de lokale basisscholen aanwezig te zijn. Dit haalt de gemiddelde leeftijd drastisch omlaag, de gezelligheid gelukkig niet. Het is natuurlijk ook nog vroeg en de diehards zullen vast wel wat uurtjes later arriveren. De basisschool-jugend geniet van een breakdance showcase, terwijl in de kleine zaal het vrouwelijke publiek kan leren rappen.

De aftrap is gereserveerd voor het Amsterdamse Zwart Licht, de  nieuwste aanwinst van het label TopNotch. De heren brengen nummers van hun debuutalbum Bliksemschicht, dat op 23 januari uitkomt, ten gehore. Qua beats weten zij te overtuigen, maar tekstueel gezien hebben ze de lat niet erg hoog gelegd. De hiphop-bangers met een elektronisch sausje eroverheen gegoten laten je toch lekker meeknikken. Met vlagen weten ze het (vooral jonge) publiek met zich mee te krijgen, zo gaan af en toe de handjes in de lucht en de voetjes van de vloer. Het publiek is nog erg afwachtend en reageert wat onwennig op deze eerste act van vandaag. Dat zal vast ook aan het tijdstip liggen, aangezien het rond vijven is.

De optredens worden aan elkaar geschroefd door djsets van dj Nemon en dj Mass. Hierdoor raakt af en toe de vaart uit het festival, zo moet soms een uur of langer op het volgende optreden worden gewacht. Deze tijd kan dus gevuld worden met drank, een happie eten, het volgen van een paaldanscursus om maar wat te noemen, of gewoon even tot rust komen en genieten van een spectaculaire showcase. Het programma zit wel zo in elkaar dat je geen enkel optreden hoefde te missen, een groot pluspunt. 

Om 17:30 uur mogen Manu, Blaxtar en als back-up Neo, hun gal spuien op het podium. Ook deze keer bewijzen Manu en Blaxtar goed aan elkaar gewaagd te zijn en elkaar goed aan te vullen. Zo gewaagd zelfs dat Blaxtar zijn tekst tot tweemaal toe vergeet. Het grootste gedeelte van het publiek zou dit waarschijnlijk niet opgevallen zijn, aangezien de teksten aan een groot deel van hen voorbij lijken te gaan. Op zich niet vreemd als je op cryptische en poëtische wijze over de huidige wereldproblematiek rapt voor een redelijk jong en puberaal publiek. Maar dat Manu en Blaxtar hier een knallende en energieke performance neerzetten, ontgaat het publiek gelukkig niet; ze bewegen fijn mee op de muziek. En de kreet in herhaling: “Minister president welterusten!” is ook voor de allerkleinsten nog best te verhappen.

Inmiddels zijn ook de diehards aangekomen. Rond zevenen nemen lokale mc’s het tegen elkaar op in de kleine zaal. Dit trekt veel publiek en de kleine zaal blijkt al snel… te klein. Iedereen wil getuige zijn van de hilarische beledigingen over en weer. Zo wordt alles uit de kast getrokken: van homo’s tot Karl Kani-truien en van daar weer terug naar je moeder. De uiteindelijke winnaar van de avond kan zijn wisselbeker snel weer afstaan nadat de winnaar van de vorige battlejuice hem genadeloos afdroogt. De dj ondersteunt hen tot vervelens toe met een instrumental van Nas Is Like. Vanavond blijkt ook weer; niets is zo leuk als leedvermaak.

Hierna is het aan Salah Edin om zijn bommen los te gooien in de grote zaal. Ook hij staat niet bekend als de meest vrolijke en optimistische rapper van het land, maar maakt tenminste wel gebruik van de vrijheid van meningsuiting. En slaat regelmatig de spijker op z’n kop. Hij is ook bekend van de film Fitna van ‘ons aller vriend’ Geert Wilders. Vanavond doet hij een greep in zijn bekend repertoire en dat lijkt goed uit te pakken. Het publiek lijkt Salah Edin beter te begrijpen dan Manu & Blaxtar.  

Vanaf 20:00 tot 22:30 uur is het de beurt aan acts van eigen bodem om van zich te laten horen. In de kleine zaal treden om de beurt op: 3e Verdieping, Th!rt13n & Slimm Diesel, Smeergeld, Blacksheep & L.C., Hightower, Mcz, Overtref, Anders Niemand en Snake Eyez.
Het gaat hier om Nederlandstalige en Engelstalige optredens. Het mag duidelijk zijn dat Nijmegen trots is op haar hiphopcultuur, want ook nu staat de zaal weer vol met fans, familie, vrienden en stadgenoten. Elke act doet een aantal nummers om vervolgens de microfoon weer over te dragen aan een andere collega.

Tussen deze optredens door wordt een uurtje pauze genomen omdat het de beurt aan Zo Moeilijk is om het publiek met een muzikaal bezoek te verblijden in de grote zaal. Meteen wordt duidelijk voor welke artiesten de bezoekers vandaag uit hun bed zijn gestapt. Zo Moeilijk is Nijmeegs trots en terecht. De heren brengen een goed gebalanceerde mix tussen oud en nieuw werk. Tijdens het optreden blijft dan ook niemand stilstaan, losgaan is de mode. Al blijft het nog redelijk tam aangezien het jonge publiek nog steeds niet op bed ligt, een goede vibe is er zeker.

Typhoon mag om 22:30 uur de avond waardig afsluiten. Het inmiddels flink opgewarmde publiek, dat heb je na acht uurtjes hiphop, maakt hem duidelijk enthousiast. Een nieuwe track komt langs, en iedereen zingt gezellig mee met Sprokkeldagen. Daarna laat hij speciaal voor ‘ons’ wat spokenword horen, wat hij anders nooit doet. De hele zaal luistert in trance naar een a capella versie van Vlieger en wat andere poëzie van Typhoons hand. Na negen uren non-stop hiphopcultuur zit het er dan toch echt op. Ondanks het vooral jonge publiek hing er een gezellige sfeer, en kon er genoten worden van een aantal hele sterke acts. Wat mij betreft voor herhaling vatbaar, voor de prijs hoef je het niet te laten!