Op het eerste gezicht zou je kunnen denken dat alles Antillectual zomaar aan komt waaien. Dat het de band voor de wind gaat moge duidelijk zijn, maar voor dit melodieuze punkrock trio is loon naar werken een betere omschrijving. De afgelopen maanden is Antillectual’s tweede album Testimony in Europa en de VS uitgebracht, gingen zij voor de derde maal op tour naar de VS, werd Engeland doorploegd en staan zij aan de vooravond van een nieuwe Europese tour. 3VOOR12/Arnhem-Nijmegen sprak met Willem (zang & gitaar) en Yvo (bas & zang).

Een paar maanden terug verscheen jullie tweede album Testimony. Is het schrijven van een tweede plaat moeilijker dan het schrijven van een debuutalbum?
Willem: “Ik denk van wel. Ons debuut was naar onze maatstaven redelijk geslaagd en ook andere mensen waren er tevreden over. Maar als je met een nieuwe plaat bezig bent, merk je aan jezelf dat je vindt dat de nieuwe plaat minstens net zo goed moet worden en het liefst zelfs beter. Dat zet er toch een bepaalde druk achter. Aan de andere kant, tussen beide albums zit drie jaar tijd. In drie jaar tijd wordt als je als band bijna automatisch beter.” Yvo: “Toen we voor Testimony de studio ingingen, hadden we meer studio ervaring en waren we beter voorbereid. Maar al is het alleen maar naar jezelf toe: je legt de lat voor een tweede plaat hoger.”

Tussen beide albums zit maar liefst drie jaar. Wat ging er allemaal fout?
Willem: “Ieder jaar een nieuw album uitpoepen hoeft voor mij niet, maar drie jaar is inderdaad te lang. Eerlijk gezegd hebben we te weinig tijd gehad en enorm veel getourd. Maar wat echt veel vertraging opleverde was dat Bob, onze oude drummer, er mee stopte en we Riekus, de nieuwe drummer, moesten inwerken. Dit hele proces heeft bij elkaar een jaar vertraging opgeleverd. Daarnaast zijn wij gewoon niet de meest snelle band. We spelen nou eenmaal geen drie-akkoorden punkrock.”
Yvo: “We zijn ook wel redelijk kritisch naar wat we doen. Een nummer kan wel klaar zijn, maar in de studio sleutelen we vaak nog verder aan een nummer en voegen we een tweede gitaarpartij of andere instrumenten toe.”

Als ik op het nieuwe album nummers als The Dog Ate It en Waste = Food besluiter, hoor ik een behoorlijke voorliefde voor Iron Maiden…
Willem: “Je bent niet de eerste die dat zegt. Ik kan zelf prima naar Iron Maiden luisteren, maar het is geen band die ik thuis in mijn kast heb staan. Als band hebben ze erg vette dingen in hun muziek verwerkt, maar in de huidige punkstroming zijn zoveel metal dingen doorgedrongen dat het ook heel goed daar vandaan zou kunnen komen.”

Als je nu naar jullie debuut Silencing Civilization luistert, hoe kijk je er dan op terug?
Willem: “Dat is wel toevallig, we hebben vandaag het remasteren van de oude plaat afgerond. Het verbaast mij hoe tevreden ik nog steeds ben met dat album. Met de kennis en ervaring die we nu hebben zouden we het nu heel anders aanpakken, maar het blijft gewoon een prima plaat. Uit het feit dat Shield Recordings de plaat opnieuw gaat uitbrengen, deze keer ook op vinyl, blijkt wel dat andere mensen het ook een goede plaat vinden.”

De vorige plaat is opgenomen met Menno Bakker. Wat in de jaren ’90 de beste Nederlandse punkplaten waren heeft hij vrijwel allemaal opgenomen. Nu werk je met Nijmegenaar Nico van Montfoort. Iemand met een goede naam, maar niet met dezelfde ervaring als Menno Bakker.
Yvo: “Voordat we Testimony gingen opnemen hebben wij goed rondgekeken, ook internationaal, wat wij precies zouden willen met dat album. Wat voor ons heel fijn is, is dat wij Nico al kenden. Nico gaf ons tijdens het opnamesproces heel sterk het gevoel dat hij snapte waar wij heen wilden met het album en het geluid. Dat werkt enorm fijn.”
Willem: “Tijdens de opnames van Silencing Civilization was er gewoon geen betere producer denkbaar. Maar Nico van Montfoort is de afgelopen drie tot vijf jaar zo enorm gegroeid. De laatste paar bands die hij voor ons heeft opgenomen klinken zo goed en daar was ik erg van onder de indruk. Voor de opnames van Testimony hadden wij het idee om Nico de opnames te laten doen en het masteren uit te besteden aan iemand in de VS. Daar zitten immers de beste masteraars. Nico heeft na het afronden van de opnames een eerste opzet van het masteren gemaakt. In de VS waren zo onder de indruk van Nico’s master dat we mede op hun aanraden het hierbij hebben gelaten.”

Wat is er veranderd binnen Antillectual sinds de drummerswissel?
Willem: “Bob kreeg steeds minder tijd voor de band, terwijl Yvo en ik aangaven dat we juist verder wilden. Yvo en ik hebben naar Riekus toe aangegeven dat wij zoveel mogelijk optredens willen doen en alles uit de band te persen wat er maar in zit. Riekus is speciaal voor de band verhuisd van Leeuwarden naar Nijmegen, dus dat zegt al veel. We zijn actiever dan ooit.”
Yvo: “Muzikaal gesproken is Riekus meer punkrock, waar Bob meer metal georienteerd is.”
Willem: “Riekus heeft in zoveel verschillende bands gespeeld. Hij is enorm flexibel en kan met veel verschillende muziek uit de voeten.”

De planning is om met Antillectual op den duur jullie boterham te verdienen.
Yvo: “Planning is een groot woord, het is vooral praktisch. We zijn alledrie full time met de band bezig, dit maakt het vrijwel onmogelijk om er een baan naast de band te hebben. Ikzelf heb sinds kort een WIK-uitkering (kunstenaarsregeling), gebaseerd op onze band, dus gedurende de komende vier jaar is mijn droom werkelijkheid geworden.“
Willem: “Toen we in 2000 begonnen met spelen, keken we niet verder dan de volgende repetitie. Toen we een aantal eigen nummers hadden wilden we gaan optreden. Na een aantal optredens wilden we een demo opnemen. Nu tour je in de VS. Zo is het langzaam gegroeid en zo gaat het eigenlijk nog steeds. Er is geen vijf jaren plan in de zin van ‘dan en dan willen wij op Lowlands staan’.”

Vinden jullie het niet enorm tricky om van de band te leven? Zelfs de grotere bands en labels in het punkgenre hebben het erg moeilijk of hebben hun muzikale koers flink moeten bijstellen.
Yvo: “Om de Canadese punkband Propaghandi maar eens te quoten: “We hebben nooit aan de winnende zijde gestaan”. Het spelen is iets wat we moeten doen. Het voelt goed, dus zijn wij ook bereid om andere dingen er voor aan de kant te schuiven. We willen gewoon deze muziek maken, deze teksten schrijven en optreden.”
Willem: “Ik wil achteraf ook geen spijt hebben dat we het niet hebben geprobeerd.”

Hoe is het om als klein Nederlands punkbandje in de VS te spelen?
Willem: “We zijn drie en een halve week op tour geweest. We hebben op The Fest in Gainesville gespeeld, een punkfestival vergelijkbaar met het Trashfest in Nederland. Zo’n beetje alle toffe bands uit de VS komen uit dat dorp. Ieder jaar wordt daar een festival gegeven. Zo’n beetje alle kroegen, kelders en andere plekken worden omgetoverd tot concertzaal en zo’n beetje alle toffe bands uit de VS en Europa worden uitgenodigd om daar te spelen.”
Yvo: “We speelden ook weer in ABC No Rio in New York. Volgens mij het enige kraakpand in de VS.”
Willem: “De vorige keer dat we in de VS speelden merkten we al dat sommige mensen speciaal voor ons kwamen, omdat ze ons nog kenden van onze eerst tour."

Want jullie nieuwste plaat verschijnt daar ook?
Willem: “Als je niet in de VS op tour gaat is er daar niemand die je plaat uit wilt brengen.”
Yvo: “Als band is het belangrijk en leuk om overal te spelen, het liefst in iedere uithoek van de wereld. Wanneer je in de VS speelt laat je hiermee naar buiten toe zien dat je hard met de band bezig bent. Hoe stom het ook klinkt, maar je wordt gewoon serieuzer genomen als band wanneer je in de VS hebt gespeeld.”