Live blijft het lastig aan de man te brengen, de muziek van Grimm&Grey. Want ja, die beat. Hij is er wel, maar dan ineens weer niet. En hoe dans je eigenlijk op die knisperende piepjes en bliepjes? Vooraf vraagt dj Erik Grey zich dan ook af of zijn muziek wel zal aanslaan. Als inleiding voor de live-set van Grimm&Grey draait hij vast warm. En in de NDRGRND op vrijdagavond is dat een ondankbare taak. De danskelder in de Molenstraat komt traditioneel pas laat op gang, en dus is het een select gezelschap dat rond middernacht kan genieten van Greys kunsten.

Grey draait een knappe, ononderbroken mix die bol staat van de sfeer, maar die ook de paradox van het genre blootlegt. Minimal is nu eenmaal de luistermuziek onder de techno. Beats vormen weliswaar de basis, maar zijn nooit nadrukkelijk aanwezig. Het gaandeweg toestromende publiek hoort hoe Grey zijn mix langzaam opschroeft. Het gaat harder, soundscapes maken plaats voor ritme, maar plat wordt het nooit.  

Voor de live-set van Grimm&Grey schuift Grimm Limbo aan, in wie we niemand minder dan Frank Boeijen herkennen. De knoppendraaier van The Gathering slaat in het kader van zijn elektronische hobbyproject regelmatig de handen ineen met Grey, wat in de NDRGRND een geslaagde set oplevert. Repetitieve muziek voor bij een maanlanding, zoals vakgenoten James Holden of Jan Jelinek die maken. Lichtvoetige, pulserende mantra’s, ingehouden beats, knarsende samples die onder water lijken te zijn opgenomen en uiteindelijk toch vele aarzelend wiegende bezoekers die ook niet precies weten wat er op deze vreemde geluiden van hen verwacht wordt.

Voor wie techno synoniem staat aan stuiteren op een dansvloer gaat Diep wellicht te… tja, diep. Maar voor wie zich wil verwonderen over intelligente, elektronische muziek is het te hopen dat Grimm&Grey hun kunsten vaker live gaan vertonen.