Infestis mag vanavond aftrappen in Willemeen. Het café is dan nog praktisch leeg, al is het volgens sommige locals toch druk. Vier mannen en een vrouw betreden het podium en direct valt het oog op de geschminkte gezichten. De met lijkwit en doodzwart gekleurde gezichten passen perfect bij de stijl van Infestis. Ze spelen black metal wat soms ook wel iets wegheeft van doom. De zeer snel drummende drummer en de gitaristen die van wanten weten maken indruk. Dat heeft voornamelijk met het zware spel te maken, vooral bij de rustigere delen komt dit goed tot uiting. Black metal krijgt vaak de kritiek (van buitenaf) dat elk nummer hetzelfde klinkt, maar daarvan kan bij Infestis geen sprake zijn. Tempo-, maat- en ritmewisselingen zijn meer regel dan uitzondering. Het publiek werkt alleen niet echt mee: er wordt amper geschreeuwd en een pit zit er al helemaal niet in. “Het lijkt wel of we alleen voor de spelende bands spelen.”, merkt vocalist Gilbert op. Het moet gezegd worden: Infestis zal beter tot zijn recht komen in een volle zaal.

Dan is het de beurt aan Nail King. De band vangt aan en direct valt op dat er geen microfoon staat opgesteld. Waar is de zanger? Is er wel een zanger? Maar er is geen tijd om je dat af te vragen, want opeens springt er iemand over het podium. Met haast acrobatische sprongen maakt hij duidelijk dat hij er is. Nail King maakt death/thrash metal, de zang is meer death, de drums meer thrash en de gitaren hebben van alles wat. Sommige riffs, voornamelijk de snellere, lijken wel wat op die van Slayer.

Wat van ver komt… De mensen van Stronghold uit Utrecht zijn geen beginners: ze hebben al drie platen gemaakt en hebben al bijna tien jaar ervaring met optredens in binnen- en buitenland. Het moet dan wel goed zijn, is de eerste gedachte. Dat blijkt waar te zijn, Stronghold maakt de verwachtingen meer dan waar, dankzij de knallende muziek met scheurende gitaren en grunts vanuit de hel. Strongholds stijl is het beste te typeren als death/thrash metal met een vleugje melodie. Vooral de gitaren bevatten de meeste melodie ook al is daar ook veel thrash in te horen. De vocalen zijn soms haast metalcore-achtig, maar passen prima bij de sound van de band. Op het publiek hoeft Stronghold niet meer te rekenen: zelfs een deel van het Willemeenpersoneel loopt al weg voor het einde. “Om de trein te halen.”, is hun excuus. Bijzonder vreemd, want voor een band als Stronghold neem je wel een trein later.