With Ice hoogtepunt van tweede dag Sonsbeek Theater Avenue

Edita Karkoschka gaat ten onder in geroezemoes Avenue Lounge

Tekst: Martijn Crama ,

Een ideale plek om begin augustus van theater, muziek, dans en andere kunstvormen te genieten is het Sonsbeekpark. Veel diversiteit in muziekopvattingen op de vrijdag van Sonsbeek Theater Avenue, wat bij de één een stuk beter uitpakte dan bij de ander.

Edita Karkoschka gaat ten onder in geroezemoes Avenue Lounge

Het is broeierig warm als het avondprogramma van de vrijdag van Sonsbeek Theater Avenue begint. In de Avenue Lounge start Edita Karkoschka met Lennart Siebers op piano het muzikale bal. “Experimentele pop” schrijft het programmaboekje. Vooral de nadruk op ‘experimenteel’ kan worden gelegd. Met de minimalistische setting en het maximale gebruik van Edita’s zangstem neigt het naar een soort van ‘trans’ (zonder ‘ce’). Het speeltje van de zangeres is een sampler die we ook kennen van KT-Tunstall in Black Horse and the Cherry Tree. Al met al is het muziek voor een zeer specifiek moment en valt het minimalistische weg in het geroezemoes en drukte van het festival.

Trushkadelic ft. Ottoboy & Wolf trapt helaas niet al te spetterend af. De PA helpt niet mee, maar de zang is voornamelijk onverstaanbaar gemurmel. De band is zonder zwembandjes gaan zwemmen, en verzuipt grotendeels in onachtzaamheid.
Heel voorzichtig heeft het wat weg van Beck. Bij lange na niet zo meesterlijk, maar wel dezelfde experimentele opvatting van (rock)muziek.

Of het door de eerste druppels komt of door de naam die de Arnhemse band heeft weten op te bouwen: voor het optreden van With Ice begint de tent vol te lopen.  Wanneer de mannen in hun bijzondere pakken het podium op klauteren ontstaat een voorzichtig gejoel. Net zoals hun pakken is diversiteit troef in deze rockband. Al enige tijd zorgt de ‘voormalig’ bassist met laptops, keyboards en beats voor allerlei nieuwe ingrediënten in de muziek. En dat pakt absoluut goed uit. De mengelmoes van stijlen is wat With Ice populair en anders maakt. Tegelijkertijd is dit ook hun achilleshiel: soms willen ze te veel laten horen in vier minuten tijd.

Door allerlei technische mankementen, knulligheden en een organisator die het schijnbaar te hard vindt, komt With Ice niet helemaal in topvorm. Wat echter recht overeind blijft, is de bezieling waarmee deze mannen rocken. Waar de regen inmiddels op de doeken klettert (en er doorheen), begint de volle tent te bewegen. Sterker nog, tijdens de laatste nummers gaan bij sommigen in het publiek de remmen los. Er wordt daarom gesmeekt om een toegift, maar With Ice is gesmolten en heeft niet meer. Enigszins teleurgesteld wordt dit door de menigte geaccepteerd. With Ice kan in de kleedkamer concluderen dat ze als de sodemieter aan de bak moeten. Het publiek wil meer.