Voor de laatste keer Vierdaagsefeesten: terugblik op de Affaire 2009 Voor de laatste keer Vierdaagsefeesten: terugblik op de Affaire 2009

In de laatste nacht van de Vierdaagsefeesten lijkt het centrum van de oudste stad van Nederland meer op een reservestortplaats van de Dar. Elk jaar, zodra de wandelaars vertrokken zijn en ik een gehavend centrum zie, stel ik mijzelf dezelfde vraag: hoeveel Vierdaagsefeesten kan Nijmegen nog verdragen?

Op het eind van de feesten stinkt het naar zwetende mensen, frituurvet, volgepiste hoeken, braaksel en paardenstront. Overal waar je kijkt liggen platgetrapte blikken, eetbakjes, glasscherven, plastic bekers of dronkelappen. Normaal praten is niet meer mogelijk. De muziek staat knetterhard omdat iedereen knetterhard schreeuwt. 

Om nog maar te zwijgen over wat het Valkhof te verduren heeft. Als je een week lang duizenden mensen over de vloer krijgt, dan zou je eigen huis ook een ravage zijn. Het Valkhof verandert elk jaar tijdens de Affaire van een aangenaam park in een woestijnlandschap of een modderpoel. Dankzij de vele regen was laatstgenoemde dit jaar aan de orde. Je krijgt medelijden met het gras. Zodra het na een jaar weer een beetje hersteld is van die grote malaise die de Affaire heet, komen de eerste vrijwilligers weer tevoorschijn om de Saddlespan neer te zetten.

Waarom doen wij dit de Waalstad aan? Omdat dit de beste week is die Nijmegen zich kan voorstellen. Nu ruim een week later is alles in Nijmegen weer genormaliseerd en is het afgezien van een achtergebleven peuk weer schoon. En ondanks de ontstane commotie (zie het interview met Godfried Verstegen) kunnen wij met zijn allen zeggen dat de Affaire van dit jaar weer zeer geslaagd was. Zodoende alhier een uitgebreide terugblik.

Uiteraard is nu geklaag over het weer op zijn plaats. Als iets de Affaire van 2009 negatief gekenmerkt heeft, dan was het wel de regen. Maar laten we het van de positieve kant bekijken. Waarschijnlijk was het nog nooit zo gezellig onder het dak van de Saddlespan of onder de bartenten. Het kwam de onderlinge saamhorigheid alleen maar ten goede.

De regen zorgde er wel voor dat een functioneel onderdeel voor hilarische en ook gevaarlijke taferelen zorgde. Het ijzeren, driehoekige multikabelbeschermstuk dat op diverse plaatsen over het festivalterrein lag, werd door de aanhoudende regen spekglad. Waarom niet gekozen werd voor een rubberen en vlakke variant is een raadsel.

Als we dan toch bij raadsels belanden: waarom kun je op de Affaire het eten niet met munten betalen? Is wel zo makkelijk. Antwoorden graag onderaan in het forum. Een culinair hoogtepunt vormden wel de gratis lolly’s. Zij gaven veel bezoekers, vermoeide vrijwilligers of van indrukken overladen recensenten dat beetje extra aan energie om door te gaan.

In de Saddlespan zorgden vier blonde meiden onbewust voor een nieuwe attractie. Op zaterdag, zondag en vrijdag klom dit kwartet tijdens de afsluitende act het podium op om dertig lang seconden in de aandacht van het publiek te baden. Het personeel was er telkens snel bij om hen terug het publiek in te dwingen. Wat op zaterdag nog op een leuke, spontane actie leek, werd op de latere dagen een irritant en provocerend gebaar van vier aandachtsgeile vrouwen. Op maandag wilden ze het ook proberen. Blijkbaar was Caribou niet dansbaar genoeg. Gelukkig maar.

Over de drankprijzen zal ik zwijgen. Een noodzakelijk kwaad. De biergarderobe en de veiligheidsmensen mogen zich wel aanrekenen dat er toch heel veel mensen met blikjes bier rondliepen. Maar probeer eens een hele stroom mensen te controleren.

Maar dat zijn allemaal randverschijnselen. Wat zou de Affaire zijn zonder de muziek en het publiek? Over de algehele kwaliteit van de muziek kan ik kort zijn. Die was gewoon goed of minimaal degelijk en goed te verteren. Er waren maar weinig slechte optredens waar plaatsvervangend schaamte zich meester van je maakte. Maar zelfs voor deze optredens waren er liefhebbers te vinden. Dit geeft alleen maar aan dat de Affaire voor ieders smaak iets in de aanbieding had. Bovendien kon je erop rekenen dat de aanwezige recensenten een goed beeld van de optredens weergaven. Ware het niet dat meningen natuurlijk kunnen verschillen.  

Ook belangrijk is de sfeer. En die was heel prettig. De beveiliging had niet veel te doen - een goed teken. Geen rare capriolen en geen vechtpartijen, behalve de stoeipartijen van voornoemde blonde dames met het Saddlespan-personeel. Kinderen konden overdag hun gang gaan. Overal kwam je wel iemand tegen die je waar dan ook van kent. En vooral op de zondag- en vrijdagmiddag was het een verademing om op de Affaire rond te hangen. Het was er lekker rustig met aangename live-muziek. Dat maakte de verse vruchtensap smakelijker en de lichte kater een stuk draaglijker.

Van de bijna paradijsachtige sfeer op de Habana kan hetzelfde gezegd worden. Over het strand was iedereen vrijwel unaniem lovend. De dagelijkse muzikale begeleiding van My Boot Heels op de veerboot speelde hier zeker een rol bij.

Maar er was meer. Met de Affaire beleeft 3VOOR12/Arnhem-Nijmegen elk jaar hoogtijdagen op het gebied van entousiasme en motivatie. Tijdens deze week draait deze regionale afdeling op de top van haar kunnen om zo goed mogelijk verslag te doen van het grootste gratis openlucht-festival dat Nederland rijk is. Dit jaar voor het eerst met de speciale Affaire-festivalsite die met trots en met medewerking van de landelijke 3VOOR12 gevuld werd. Alle optredens zijn verslagen en dat waren er dit jaar zelfs  meer dan op de Affaire vorig jaar. 

Het is mooi om te zien dat er zoveel mensen bereid waren hieraan mee te werken. Niet iedereen was uren in touw, maar zij die dat wel waren mogen terecht klagen over de gewaarwording dat 24 uur te weinig voor een dag zijn. Of over de pijn in voeten en benen van het staan. Maar aan het einde van de dag is dat niet meer belangrijk. Iedereen binnen 3VOOR12/Arnhem-Nijmegen heeft zijn steentje bijgedragen om de mensheid zo goed als kan op de hoogte te houden van het reilen en zeilen op en rond de Affaire.

Waarom doen wij onszelf dit eigenlijk aan?

Omdat wij het leuk vinden.