Om stipt half 9 begint het voorprogramma van vanavond, de Utrechtse band The Medics. Bandjes uit het hartje van het land schijnen in trek te zijn bij de programmeur. Precies een week geleden stond Kensington uit de Domstad al op het podium. De naam van de support doet vermoeden dat het studenten geneeskunde zijn. Dit is niet het geval. Wel zien ze er erg studentikoos uit. Een net colbertje met een net jasje en een beatring in de hand. Invloeden van populaire bands als The Killers, Kings of Leon maar vooral Editors zijn duidelijk te horen. Het nummer Great Is My Fear is daar een goed voorbeeld van.

Het klinkt allemaal behoorlijk strak en het is niet te merken dat dit slechts hun zevende show ooit is. Bovendien speelt de band voor het eerst in het voorprogramma van een internationale act. De dankbare jochies zetten een leuke set neer en hebben het geluk dat er al veel publiek aanwezig is ondanks het terrasweer. Behalve een aantal eigen nummers spelen de studenten een cover. Het publiek mag raden van wie, maar niemand weet het. De melodie van zowel zang als gitaar klinkt als Franz Ferdinand. Op een paar schoonheidsfoutjes na, is de band zeker goed te noemen en een leuke opwarmer voor de headliner. Na veertig minuten is het welletjes en bedankt frontman Daniel Langeveld het publiek. De gitarist laat nog even weten dat het covertje van The Beatles was.

Na een pauze van een half uur is het de beurt aan The View om te bewijzen dat ze meer zijn dan de hype van een paar jaar geleden. Een flinke bos haar bestijgt het podium. Als je goed kijkt zie je dat de zanger ook een gezicht heeft. Het kerkmuziekje als intro past niet bepaald bij de Engelse belhamels, die zichtbaar hebben genoten van een of meerdere stickies. 'The Don' nodigt meteen uit tot dansen. De gezellig volle zaal bevat de perfecte atmosfeer voor dansende jongeren. De band speelt de ‘nieuwe’ single 5Rebecca’s. Het minihitje wordt wat mat ontvangen maar klinkt een stuk volwassener dan de nummers van het debuut. Daarop volgt een song met veel ‘oehoetjes’ die erg bekend blijkt te zijn bij de tienermeisjes vooraan. Frappant is dat hun ouders wat meer achterin de muziek ook wel kunnen waarderen. Een lekker gitaarsolootje geeft het liedje nog wat extra kleur.  

The View is moeilijker te plaatsen dan verwacht; er zijn zowel reggaegitaartjes als punkinvloeden te horen. Een opzwepend basloopje zorgt ervoor dat vrijwel alle voetjes van de vloer gaan. De tweede hit in Engeland Face For The Radio wordt door een groot deel van de zaal uit volle borst meegezongen. Het jammere vanavond is dat de bassist ook een paar nummers zingt. Zijn stem is een stuk minder dan die van de frontman. De single Same Jeans, voor de Engelsen de springplank naar succes, doet Doornroosje schudden op haar grondvesten. De ironie van “Get your feet back on the ground” is gericht aan de stagediver die voor de zoveelste keer door de zaal wordt gedragen. Minpuntjes van de meezinger zijn dat de solo totaal niet uit de verf komt en dat de mondharmonica uiterst vals klinkt. Na ruim een uur en een kwartier houden de voorjaarsmuzikanten er mee op. Ze maken dan ook niet bepaald muziek waar je twee uur naar kunt luisteren.

Doornroosje lijkt vanavond ingespeeld te hebben op het weer. De twee bands zijn de perfecte afsluiter voor een zonnige dag als deze! Mooier kan je weekend niet beginnen. Hats off for the bands!