Op een intieme luisterparty voor een zeer select gezelschap konden recensenten eind van de zomer al kennis maken met ‘Certain information has come to light’, Monokrafts nieuwste. Iedereen die er toe doet in de vaderlandse popscene was aanwezig. Gehinderd door een povere zaalgeluid, hielden we onze mening over de plaat nog even voor ons. Tot nu dan. De cd blijkt een groeibriljantje. Tien tracks staan er op, geproduceerd door Corno Zwetsloot, die eerder platen opnam met Blues Brother Castro en Venus Flytrap. Meest verrassende nummer is ‘Bravery’. Dreigend, donker, mooi opgebouwd en stemmig gezongen. In één woord: prachtig! Monokraft is niet het prototype stoere rockband, dit zijn gevoelige jongens. Dat hoor je nog het meest terug in de galmballade ‘The art of living life alone’, waaraan zelfs Jeff Buckley zich niet aan had gewaagd. De plank misgeslagen of een geslaagde oase in een woestijn van meer traditionele popsongs? Wij zijn het er nog niet over eens… De rest van de plaat laveert tussen uitersten. De songs zijn over het algemeen uptempo en catchy, met opvallende breaks die eerst nog even wringen, maar na enkele keren luisteren toch op hun plaats vallen. Ze zorgen voor wat broodnodig desoriënterend gif in de verder zeer melodieuze nummers. De band heeft maar liefst drie gitaristen, maar dat hoor je niet vaak terug in de sound. De gitaren wisselen elkaar eerder af dan dat er een muur van geluid wordt opgetrokken. Subtiel en smaakvol is het veelal wel. Enkele liedjes zouden echter iets meer pit kunnen gebruiken. Een euvel waar ook vergelijkbare bands als Johan en Coparck mee te kampen hebben. Wie nu denkt dat we met een jaren ‘90 retro-band te maken hebben, vergist zich. Dankzij subtiele productietrucs en dito arrangementen blijft de sound fris en van deze tijd. Het openingsnummer 'Crtmu' blijft lekker vaag en schetsmatig. Gedurfd en van Belgische klasse. 'Xxx' zou een prima single zijn voor 3FM of Kink. 'Backwards' is Monokraft op de auto-pilot en bij 'Choices' kan het refrein net niet tippen aan de heerlijke coupletten. Het intro van 'Seems like' is klassiek Monokraft, heel herkenbaar en plaveid de weg voor een fraaie, Coparck-achtige ballad. Alle ruimte voor zanger Coert ‘Bono’ de Boe en de prachtige cellopartij. 'Tankcommander' brengt hectische, heerlijke fascistenpop - aldus producer Zwetsloot- maar is soms te gezocht. 'Change of scenery' houdt met Franz Ferdinand-achtige gitaren en een nerveuze drumpartij het tempo hoog. Helaas ontbeert het nummer een echte zanglijn. Met de mooie U2-achtige afsluiter 'Sleepwalker' gaat het album een beetje als een nachtkaars uit. Daar had iets meer ingezeten. Laten we voorop stellen dat Monokraft de lat terecht hoog legt. De band laat met 'Certain information has come to light' horen kwaliteit aan lef te kunnen paren. Wie niet waagt, wie niet rockt! Met heel vaak de fraaiste liedjes als resultaat. Hallo Nederland, hier is Monokraft! Van vrijdag 26 tot en met zondag 28 september houdt Monokraft een marathon-cd-presentatie in café Barok in Arnhem. Komt allen kijken!