Nadat het een tijd onzeker is geweest of Kids ’n Billies doorgang kon vinden is het de organisatie toch gelukt de zaken op een rij te krijgen, zodat er vandaag toch een editie kan plaatsvinden. Een lekker zonnetje, een dikke twintig graden, fris pilske en goede bands erbij; je kan het slechter treffen. De sfeer is als ‘vanouds’: veel kids, wat billie-papa’s en mama’s en veel goed gemutste muziekliefhebbers. Allen vertoeven met veel plezier in het mooiste theater van Nijmegen, dat in de open lucht. Bij Kids ‘n Billies is er alles aan gedaan de kinderen goed (in stijl) te vermaken. Zo zijn daar een zweefmolen, flink wat waterpistolen-acrobatiek, veel suikerspin (ook in de haren) de mogelijkheid een vetkuifje te laten stijlen of het hoofd in de schmink te laten zetten. Daarnaast is er ook nog eens een heuse speurtocht over het terrein en is er een muziek/podiumact speciaal voor de kids, het toch enigszins oubollige Kruis en Mol. Een kind is minder goed af in een gewone speeltuin. De vrijwillige (!) Kids ’n Billies-organisatie heeft voor de muziekliefhebber gezorgd voor een divers en kwalitatief hoogstaand programma. Openingsact Highway 54 (degelijke rockabilly) en het Nijmeegs duo Beansprouts (meer hillbilly, vandaag uitgebreid tot 5 leden) vormen een aardige opwarmer voor het betere vuurwerk, later in de middag en avond. De organisatie heeft gezorgd voor een programma waar eenieder wel iets in kan vinden, ook zoals gezegd, de kleintjes. Kinderen en rock-’n-roll, je kan er niet vroeg genoeg bij zijn. Jong geleerd is oud gedaan, dat bewijst dit festival maar weer eens. Dit valt het duidelijkst te zien aan de ‘mannen’ van The Bloody Honkies en The Cheaters. Zelf nog jonge gasten die de rock-’n-roll er wel de paplepel in gestampt moeten hebben gekregen. En dat rocken, dat kunnen ze! Ieder op hun eigen manier. De ‘Honkies’ zijn lomp, ruw en hard: fucked-up 70's garage recht in je smoel. En hoewel ik deze band inmiddels meermalen aan het werk heeft gezien, blijven ze van begin tot eind boeien. Overigens is het wel een moeilijke zaak om als band overeind te blijven op een locatie en podium zoals dat van het openluchttheater. Dit is geen donkere rokerige kroeg of tent. Men speelt hier in het volle daglicht met als groot obstakel het publiek, dat is verspreid over het gehele terrein. Sommigen komen het gras op de flanken van het terrein niet af, anderen zijn druk met hun kids’ speelgoed uit de vijver te vissen. Zie dan maar eens een wild optreden naar een goed einde te leiden. The Bloody Honkies lukt het redelijk, maar het is duidelijk te zien dat dit niet echt hun ding is. Anderzijds ploegen ze als ‘heaviest band on the bill(ie)’ gemakkelijk door hun set heen. Daarna is het ook voor hen tijd voor een biertje en hun matties van The Cheaters te aanschouwen. Deze Noren staan hier op herhaling en binnen vijf minuten is duidelijk waarom. Neem bijvoorbeeld het lekkere openingsnummer ‘Reverberation’ van The 13th Floor Elevators. Op hun Deense collega’s On Trial na, speelt bijna geen hond dit psychedelische juweeltje. Naar alle waarschijnlijkheid is dit één van de beste garage-beatbands in Europa op dit moment. Een drietal om te koesteren en vooral om veel op te laten treden. De programmeurs hebben groot gelijk hen te hebben teruggehaald. Van The Cheaters kom je zeker niet bedrogen thuis! Dé band die volgend jaar zeker op retour moet is Stinky Lou and the Goon Mat with Lord Bernardo, een Belgisch/Frans trio dat er op primitieve wijze een helse set boogieblues doorramt. Wijlen Red Devils’ frontman Lester Butler kan nu eindelijk tot rust komen ‘up in bluesheaven’, zijn nalatenschap is in goede handen. Ongelooflijk: de felheid waar deze gasten mee spelen op zo’n simpel instrumentarium. De bassist ‘hand-teert’ bijvoorbeeld slechts een wasteil, bezemsteel en een stuk touw om de stoempende basis te leggen. Absoluut geen in-stink-er, die Lou met z’n mánnen, ze spelen als met de duivel op hun hielen het tentdak eraf. Het is de beurt aan The Seatsniffers om het karwei af te maken en dat doet men heel redelijk. De ‘beste billie-band van Belgie’ speelt wat oud en nieuw materiaal, maar zo opwindend als hun voorgangers van vandaag wordt het nergens. Al hebben ze een geweldige drummer, kloppen hun nummers van A tot Z, swingt hun set als de uitzakkende tiet van een lachende rock-’n-roll-oma én wordt er volop gedanst (het zijn de publiekslievelingen); het optreden is net wat te gelikt na de ruwe optredens van de drie hierboven genoemde bands om tot een vlammend slotakkoord te komen. Nijmegen en omstreken, blijf gewaarschuwd! Kids ’n Billies is hét festival voor het hele rockgezin. Volgend jaar weer? Blijf hen supporten, dit is een festival dat absoluut niet mag verdwijnen!