Na de tijdelijke sluiting van De Onderbroek gooit het naastgelegen pand haar deuren eindelijk weer open. Ruim een jaar lang werd Extrapool verbouwd door vrijwilligers en kunstenaars. Door die langdurige sluiting is het kunstenaarsinitiatief voor velen dan ook alleen bekend van ‘die vage acts in de Ruïne’ tijdens De Affaire. Nu kun je het hele jaar door weer terecht in de Tweede Walstraat voor onbekende en onconventionele acts, waarbij je dikwijls het gevaar loopt om écht verrast te worden. Het heropeningsfeest brengt niet alleen veel artiesten, maar ook veel volk naar het opgeknapte podium. Het krioelt er al vroeg van uitgekluste krakers tot airbaard plukkende mannen, maar ook hippe meisjes en enkele nieuwsgierige passanten hebben de weg naar Extrapool weten te vinden. De negroïde hoer en de gehandicapte Afghanistanveteraan ontbreken echter nog, volgens openingsspreker Peter Fengler (met baby) ligt daar nog een mooie taak voor de afdeling marketing. Het is hoe dan ook een drukke en gezellige bedoening in, op en rondom Extrapool. Ja ook op, want een belangrijk aandeel van de verbouwing was weggelegd voor de aanbouw van een extra etage op het dak, wat nu een klein penthouse met vrolijk behangen bedstedes voor de overnachtende artiesten is geworden. De ruimte voor optredens is iets ruimer en functioneler geworden, maar ademt gelukkig nog steeds dezelfde sfeer dankzij het regelmatig wisselende ‘Slimtarra’ behang. Na een collage van geluiden door Fyoelk (dat ook niet veel meer dan achtergrondbehang blijft), worden de aanwezigen naar de bovenruimte gedirigeerd. Naast een bedstede vinden we de nieuwe Nijmeegse act Pick Up, bestaande uit Extrapolist Frans de Waard en Martin Luiten. De Waard bewerkte onlangs als Freiband het gitaarspel van Luiten (die we ook kennen van Uw Hypotheekadvies en soms van The Hitmachine) op de cd Ohua. Live blijkt het een stuk moeilijker om die spanning op te bouwen, maar het uitzicht op het dakterras dat reikt van de nabijgelegen nepgevels tot de Waalbrug maakt veel goed. De heropening wordt pas echt kracht bijgezet met het optreden van Moha!, een van de vele kwaliteitsbands van het Rune Grammofon label. Een simpele maar effectieve lichtshow zet de juiste sfeer neer, met lampen zoals in politiefilms bij kruisverhoren worden ingezet: hard, fel en in your face, net als de muziek. Morten J. Olsen drumt sneller dan zijn stroboscoop kan knipperen en Anders Hana (Jaga Jazzist) wisselt zo snel van gitaar naar keyboard dat het lijkt alsof hij deze tegelijk met vier armen bespeelt. Lomp hakwerk en onnavolgbare breakcore met live instrumenten: ideaal om je publiek mee wakker te schudden, maar ook om het gedeelte met tere oren weg te jagen. Na dit zinvol geweld weten de schaarsgeklede entiteiten van Vulvaxx met hun badkmamerherrie slechts een kortstondige grijns op te wekken. Dan valt er bij Peter Fenglers Coolhaven meer te lachen en soms klinken er ook leuke ideeën door in de muziek, maar de performance duurt toch net iets te lang om de zit vol te houden. Het is de hoogste tijd voor ongecompliceerde dansmuziek. Na de lullige lolligheid van Trike is het rechttoe rechtaan stampwerk van Eats Tapes een verademing. Menigeen heeft nog wat moeite om uit zijn rol van druk converserende of behang bewonderende kunstminnaar te vallen, maar op de tot dansvloer gebombardeerde ruimte voor de boxen is het feest, met live geproduceerde bliepjestechno die slim evolueert als een uitgekiende dj-set. Helaas slaat de laatste ronde veel te snel toe en moet er rond een uur of twee weer het standaard uitgaansleven opgezocht worden. Bij buitenkomst valt opeens op dat één gedeelte van het verder uitstekend onder handen genomen pand pijnlijk is overgeslagen. De voorgevel (tegenwoordig toch vaak juist het eerste wat verbouwd wordt) kan nog wel wat opgekalefaterd worden. Misschien dat dan ook de negerinnenhoer en de Afghanistanveteraan zien dat er weer leven is in de Tweede Walstraat. Want dat Extrapool weer open is, is iets dat best gezien mag worden.