De avond opent met het verzoek om tijdens de optredens stil te zijn, iets wat voor velen toch een moeilijke opgave lijkt te zijn, zo blijkt later op de avond. De spits wordt afgebeten door de Arnhemse Nina van der Leest. Gekleed in een rokje met zilveren schoentjes betreedt ze het podium. Ze oogt wat verlegen en maakt tijdens haar set weinig oogcontact met het publiek doordat ze volledig opgaat in haar muziek.
Nina van der Leest heeft een mooi helder stemgeluid en groot bereik waarmee ze tijdens haar nummers variatie aanbrengt. Begeleid door gitaar, piano of djembé - die ze zelf bespeelt - klinkt ze dan weer rustig en ingetogen, dan weer wanhopig of bijna boos. Haar Engelstalige liedjes zijn mooie afgeronde verhaaltjes over de grote thema’s hoop, liefde en verlangen, maar ook over politieke kwesties zoals de aanslagen in Irak. De variatie in liedjes en instrumenten zorgt voor een afwisselend optreden dat nergens saai wordt. De toon is gezet, dit belooft een spannende avond te worden.
De tweede finalist van vanavond is Eline de Bruijn. Bijna was ze er niet bij geweest: ook zij is gepakt door het buikgriepvirus dat al weken rondwaart, maar ze staat er en heeft er zin in! Anders dan bij Nina van der Leest is er bij Eline veel interactie. Tussen de nummers door kletst ze tegen het publiek, maakt ze grapjes en gevatte opmerkingen als: “Het volgende nummer heet ‘Shut up’, ook voor de mensen achterin de zaal.”
Eline heeft een karaktervolle stem waarmee ze begeleid door haar gitaar haar veelal poëtische teksten met veel bezieling brengt. Het hoogtepunt van haar optreden is wat mij betreft het snellere ‘Me, me, me’, waarin ze zingt over, precies, ‘me’, want het is inderdaad heerlijk om jezelf af en toe de hemel in te prijzen. Eline doet dat met verve en ze krijgt het publiek mee. Wederom een geslaagd optreden.
Bij het derde optreden moet ik even omschakelen: er staat een man op het podium en hij zingt in het Nederlands. De man in kwestie, Arnhemmer Joost Brouwer, wordt omschreven als een ‘muzikale theatermaker’. Geen verkeerde karakterisering, zo blijkt tijdens zijn optreden.
Joost combineert gewapend met zijn gitaar snelle stukken met prachtige ingetogen zang, soms fluisterend en soms valt hij even helemaal stil. Zijn teksten gaan over vriendschap, liefde en het leven. Ze zijn poëtisch met originele metaforen, gevoelig, grappig en soms bijna banaal. Hij laat het publiek het ene moment lachen, het andere moment in ontroering achter. Ik ben volledig verrast door zijn optreden en helemaal om: Joost Brouwer, ik wil je mandarijntje zijn!
Het singer/songwriter duo Lynn sluit deze spannende avond af. Lynn bestaat uit zangeres Jolinde van der Lugt op piano en zanger Benjamin van Teijlingen op gitaar. Lynn brengt een afwisselende set, het ene moment alleen Jolinde met piano of gitaar, het andere moment alleen Benjamin met gitaar, maar ook samenzang. Apart of samen, het klopt helemaal. Jolinde heeft een warm stemgeluid en doet in combinatie met piano denken aan de Belgische An Pierlé. Geen grote uithalen, maar dat hebben ze ook niet nodig. De teksten gaan helaas wat verloren in het geroezemoes, maar dat doet niets af aan het optreden. De jury gaat het moeilijk krijgen vanavond!
Na een beraad van ruim twintig minuten is de uitslag binnen. De jury heeft het moeilijk gehad, vooral over de laatste twee acts is lang gediscussieerd. De winnaar van het Gelders Singer Songwriter Festival 2008 is Lynn! De tweede plaats is voor Joost Brouwer. De jury zei over Lynn: “Het is melancholisch, het is breekbaar, geloofwaardig en het doet ertoe.” Gefeliciteerd Lynn!