Elle Bandita heeft in alle rust muzikanten om haar heen verzameld, met wie ze komende maanden de Nederlandse podia zal afstruinen om haar boodschap te ondersteunen. Ruw en sexy speelt het kwintet een potje onvervalste dansbare rock-’n-roll die het nog wel eens erg ver kan gaan schoppen. Het zal vechten worden in 2009 wie er nu als Nederlandse act met het beste debuut op de proppen komt. Wordt het ‘t nu al bejubelde plaatje van De Staat, of zal Elle Bandita er met de eer vandoor gaan? We zullen het weten over een jaartje.

Maar eerst de orde van de dag. Elle knalt er met haar Bandita’s (voor het eerst in deze samenstelling in de Nederlanden) in de NDRGRND een set uit die menigeen versteld doet staan. De electro-clash, gewapend met gitaar en dat-tape-samples waar Elle zich in het verleden van bediende, deed mij niet echt verlangen naar het optreden. Al tijdens het eerste nummer echter wordt mijn vooroordeel tot in den eeuwigheid geblazen. Elle Bandita rockt met band als een tierelier en we zullen het weten ook, dat dit katje zelfs niet met handschoenen valt aan te pakken.

Liederen over seksualiteit gaan natuurlijk hand in hand met op maat gesneden rock-’n-roll. Met wat dansbare ingrediënten daaraan toegevoegd vormt dit een even explosieve als aantrekkelijke cocktail. Elle Bandita bulkt haar nummers tegen het publiek aan, als een vent met een behaarde bierbuik. Dat dit frèle opgeschoten stuk ongeluk zo’n fijnzinnige bak herrie bij elkaar weet te produceren is al applaus waard, dat het ook echt lekker klinkt, verdient een bescheiden staande ovatie. Dat diva/kreng Elle de set op humoristische, aan zelfspot grenzende wijze aan elkaar ouwehoert, maakt de zaak op een koele wijze af.

Klein puntje van kritiek is dat de set wat anders opgebouwd had mogen worden. Het begingedeelte rockt meer, de tweede helft van de show krijgt de dansbaarheid (met zowaar wat poppy passages) wat meer de overhand. Deze elementen zouden gemixt door elkaar voor een nog meer coherent geheel kunnen zorgen. Verder geen klachten, hooguit de band die misschien nog een klein beetje aan elkaar moeten wennen, maar de klus wel naar believen klaren en prima musiceert.

Wel, Elle Bandita, je ‘foute snoep- zonden’ zijn je inmiddels wel vergeven. Kom maar gauw weer terug naar Nijmegen, wat geen Duitsland is… ettertje!