Merleyn biedt een woensdagavond met een eigenzinnig karakter

Lokale zandstuif rock in combinatie Nederlandstalige metal

Merijn Coert, ,

Woensdagavond stond Merleyn in het teken van het stoner rock. De twee lokale stonerhelden Barbarella en Anavarin warmden het publiek op voor het hoofdprogramma: de Nederlandse taalchauvinisten Van Katoen.

Lokale zandstuif rock in combinatie Nederlandstalige metal

Vanavond zet Merleyn stevig materiaal in op het podium met optredens van Barbaralla, Anavarin en Van Katoen. Stipt op tijd, nee, zelfs vijf minuten eerder dan gepland gaat het festijn van start met de Jane Fonda fans van Barbarella. Barbarella vaart duidelijk mee op de golf aan stonerbands die de laatste jaren her en der opbloeien. Na een aantal nummers kan er zelfs al gezegd worden dat ze deze golf goed weten te bedwingen met een set die geen enkel thema van de stoner rock overslaat. Een zacht woestijnbriesje en de welbekende koebel zijn het enige dat ontbreekt. De muur van geluid die het publiek tegemoet komt zou zelfs “Wall of Sound” -ontwikkelaar Phil Spector doen huiveren. Genadeloos houdt de sound het publiek op veilige afstand van het podium en dus een zekere permanente doofheid. Jammerlijk, want de band denkt duidelijk dat het aan henzelf ligt. De werkelijke reden is dat het geluid in de zaal veel te hard staat, wat weer een manco is van Merleyn. Toch nog een verdienstelijke set van een band die de ondankbare taak is toebedeeld om de eerste schare publiek te entertainen. Daarna zijn de jonge honden van Anavarin aan de beurt. Zij zijn al eens heel ver gekomen tijdens een editie van de Roos van Nijmegen en dat stralen ze uit. In tegenstelling tot Barbarella verlaten ze het standaardthema van de stoner en flirten met klassieke metal, pop rock, ballades en met elkaar. Een fijne goed uitgevoerde cover van A Perfect Circle past ook goed op zijn plek en de band heeft daarmee het publiek, wat - toegegeven - toch echt voornamelijk uit vrienden, klasgenoten en familie bestaat, volledig voor zich gewonnen. Wederom is het een geklungel met geluid, maar dat deert deze jonge band ogenschijnlijk niet. En zo hoort het ook want het is duidelijk dat Anavarin nog een grootse toekomst te wachten staat. En dan het langverwachte Van Katoen. Deze band heeft de laatste jaren hard gevochten voor een felbegeerde en eerbare plek in de rockscene van Nederland. Zij pakken alles net effe een tikje anders aan. Groot worden met Nederlandse teksten met een genre waarin doorgaans veilig voor het Engels wordt gekozen, geen platenlabel dat hen steunt, een omhooggevallen 3FM bunzing die hen een Pinkpop-optreden voorschotelt en dat terwijl ze daadwerkelijk wat te vertellen hebben. Dat is uniek te noemen. Ze zijn zelf redelijk excentriek in bepaalde zaken en dan wordt niet de knalgele schoolbus die voor de deur bijna de hele Hertogstraat verspert bedoeld. Nee, Van Katoen heeft zijn eigen krant en stelt alles gratis beschikbaar op hun website. Ze willen het graag anders doen en dat doen weinig acts ze na. Buiten dat staat deze band als een huis en laten ze zich natuurlijk weer niet in een hokje stoppen. Het is toch echt gewoonweg metal en rock van het niveau Deftones, Incubus (in hun eerste jaren) en wellicht een vleugje Soulfly dat de zaal indendert, dit keer wel goed afgesteld. Frontman Bazz en zijn mannen leveren een professionele show van hoog niveau, maar dat hoort ook bij een band van dit kaliber. Bazz entertaint zijn publiek op geheel eigen wijze door als Big Brother Ruud de knuffelbeer uit te hangen en laat zelfs wat aandacht over voor zijn muzikale begeleiding, die zo hier en daar ook zijn kunstje doet. Het publiek kijkt gebiologeerd toe en zingt fijn mee. Zij heeft hier waar voor haar geld gekregen en dat maakt deze avond tot een succes.