Mark & the Spies vinden hun muzikale inspiratie in de jeugd van hun ouders, de jaren 50 en 60. Normaal gesproken zijn je ouders natuurlijk een totale diskwalificatie in rock & roll land. Tot nu dan in ieder geval. Cafe De Kroeg is deze namiddag gevuld met voornamelijk dertigers, die vanaf het eerste liedje het tegendeel horen. Achteloos, soepeltjes, energiek, strak, alles lijkt vamiddag te gelden voor Mark & the Spies. Hun feel good nummers klinken overtuigend en hyper bekend. De paar instrumentals vervelen nimmer. En zanger Arjan Spies blijkt bovendien de prettige, relaxte frontman, die graag babbelt met het publiek en daar zichtbaar plezier in heeft. Kleine anekdotes over hoe ze al pissend de brandende tourbus gered hebben, worden afgewisseld met wat gedol met bassist Mark. En dan is het weer een, twee, drie, vier en hup, volgend prachtnummer! Dit is toch wel een bijzonder bandje, hoor je het steeds enthousiaster wordende publiek denken. Geweldige samenzang helpt natuurlijk, goed geluid is altijd fijn, maar zulke goede nummers zo enthousiast vertolkt is bingo. Lekkere covers ook, obscuur werk van de Beatles, Link Wray, José Feliciano en een leuk Simon & Garfunkel klassiekertje. Het eigen werk doet er overigens in niets voor onder. Vrolijke compacte sixty nummers met een hoog meezinggehalte. Lekkere orgeltjes, vette sax, ouderwets shortscale basje, fijn gitaartje. Mooie spencertjes en klassieke ruitbroekjes maken het helemaal af. En dan gebeurt het. Tijdens de tweede set komt er vers publiek binnen, zeker tien man, en stuk voor stuk oud genoeg om de Beatles nog zelf live gezien te hebben. De betere genrekenners dus, de spanning stijgt. 'Onze muziek! Zo jong! Das lef hebben!' Maar na elk nummer schuifelt de beat-generatie een beleefd stapje naar voren. En na een paar nummers wordt er al gedanst (natuurlijk in een ander ritme, but who cares?). Aan het eind van het concert gaan dan ook de gerimpelde duimpjes collectief omhoog. Wat een nummers, met respect gebracht, een geweldig optreden, missie geslaagd! Klokslag 7 uur was het inmiddels en tijd voor de Veenendaalse Fab Four om hun Kreidlers te starten en huiswaarts te keren. Wat een fijne middag!